Alleen geven betekent het idee dat je over jezelf hebt, wie jij denkt te zijn, te vergeten. Dat beoefen je als je zazen doet. Je gedachten laten voor wat ze zijn. Je ademhaling tellen en al je energie omlaag richten. Je denkt misschien,: “ja maar ik beoefen zazen juist om tot mijzelf te komen.’ Dan heb ik de volgende vraag voor je: ‘Wat is dat, jezelf en wat zou je met een zelf willen? Juist… je beoefent zazen om tot jezelf te komen. Dat wil zeggen dat je nog niet jezelf bent of nog niet tot jezelf gekomen bent. De oefening die daar voor nodig is, is ‘only giving’.
Een vriend die me na aan het hart ligt, heeft kanker en heeft niet lang meer te leven. Dat weet hij. Hij is continu moe. Hij heeft last van epilepsie, slikt medicijnen van de soort ‘erger dan de kwaal’ en heeft last van een taalstoornis.
Waar maakt hij zich zorgen over? Hoe moet het verder met zijn kinderen en zijn vrouw als hij er niet meer is? Hij is verdrietig dat hij niet meer voor ze kan zorgen. Maar wat het nog verdrietiger maakt is dat de drie pleegkinderen die hij en zijn vrouw eind zeventiger in hun gezin opgenomen hebben, dit nog eens door moeten maken. Dat zijn zijn zorgen. Wat hem zelf betreft, hij neemt de zaken zoals ze aan hem verschijnen – ‘only giving’. Zichzelf vergeten in een totale overgave aan dat wat verschijnt: verdriet, vergeetachtigheid, vermoeidheid, ‘only giving.’
Dit is precies het tegenovergestelde van wat veel mensen voor ogen hebben ten aanzien van het idee of begrip ‘zelf’.
Het is tegenwoordig in om aan spiritualiteit te doen – dan tel je mee – als het kan drie of vier richtingen tegelijk. Ik neem het niemand kwalijk dat hij uit onvrede zijn levenssituatie via een spirituele cursus probeert te veranderen.
Je zou dan ook verwachten dat je les krijgt in leren in te zien waardoor je onvrede veroorzaakt wordt. Maar niets is minder waar. Alles wat zuiver was, wordt nu door een gigantische spirituele vervuiling overspoeld. Geen enkele richting is nog betrouwbaar te noemen. De hieronder afgedrukte teksten zijn wat losse stukjes uit een paar willekeurige folders uit de Leidse bibliotheek:
Een cursus tarot: Om het spel te ontdekken en zo dieper in het leven te duiken om er zo meer uit te halen.
Met hart en ziel: Je bent geboren voor succes, geluk en overvloed, voor vriendschap, liefde en tevredenheid. Je leeft om te genieten, om je eigen hartenwens in vervulling te laten gaan.
Je geld of je leven: Sta je altijd rood of heb je te veel geld op je rekening? Heb je altijd geldzorgen, schulden, geef je veel geld weg en aan wat? In deze “money masterclass” ga je je geldpatronen in kaart brengen.
Deze cursussen propageren het tegenovergestelde van ‘only giving’.
Mijn vriend is 66 jaar. Ik hoop dat hij ook de 67 haalt. Een andere vriend van mij is niet ouder dan 43 geworden. Een mens heeft hooguit honderd jaar de tijd om tot realisatie te komen. Tot realisatie dat hij hier en nu, in alles wat zich aan hem aandient, hij of zij eeuwigdurend is. Om op dit “hier nu” te landen moet je alles opgeven, ‘only giving’ en dat is de enige manier.
Johannes van het Kruis, een middeleeuwse monnik uit Spanje schreef:
Om te komen tot wat ge niet weet, moet ge gaan langs waar ge niet weet. Om te komen tot wat ge niet geniet, moet ge gaan langs waar men niet geniet. Om te komen tot wat men niet bezit, moet ge gaan langs waar men niet bezit. Om te komen tot wat ge niet zijt, moet ge gaan langs waar men niet zijt. Wilt ge er toe komen om alles te weten, wens dan niet iets te weten.
Hij schreef nog veel meer, maar ik denk dat de bedoeling zo wel duidelijk is.
Alles wat je bezit kun je kwijt raken. Het idee iets te bezitten, de gedachte dit is van mij, breekt je op zodra je het verliest. Dat wat je werkelijk bezit is niet te verliezen. Wat je werkelijk bezit is ‘only giving’, weggeven, alles totaal, dat is je werkelijke schat.
