Gisteren moest ik aan mijn vriendin, de kleindochter van zeevisser Thijmen, vragen of het vandaag inderdaad hemelvaart is. Ik dacht zelf de dag voor Pinksteren. Vroeger, toen ik op de lagere school met de Bijbel, met nadruk op Bijbel, zat, kon ik de christelijke feestdagen en data zo opdreunen. Maar die kennis is vervlakt.
Ik geloof niet in een scheppende god, een hemel of de vaart ernaar toe. Er is geen enkel bewijs dat zoiets bestaat, godsdienst is een implantaat in de hersenen.
Toch gebeuren er vreemde zaken rond sterven die niet te verklaren zijn. Ik zal het uitleggen. Mijn moeder lag in een ziekenhuis in Rotterdam, ze was op, zoals dat heet. Haar kinderen zaten de avond voor haar sterven rond haar bed maar de arts zei dat er geen direct levensgevaar was. De kinderen vertrokken. Rond half een na middennacht zette ik mijn auto op een pleintje bij mijn woning in Brabant. Toen ik uitstapte hoorde ik heel luid de stem van mijn moeder, ze riep een paar keer Jooooppppp.
Binnen zaten mijn vrouw en zoon te huilen, mijn moeder was een kwartier na middennacht overleden. Ze verscheen die nacht ook aan mijn oudste zus en dochter, een soort afscheid leek het wel. Een hemelvaart.
Ik kan dit niet verklaren, misschien zijn het hersenspinsels van drie mensen. Ik had zo’n ervaring al eerder, toen mijn schoonmoeder overleed. Ze hield heel erg van rozen en op het moment van haar overlijden, zo bleek later, roken ik en mijn dochter een zware rozengeur.
Moedig voorwaarts!
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.