Twee jaar geleden al (zie het Ekō-nummer van de zomer 2012) waren we erg getroffen door de rake woorden van Mary Oliver. We namen toen het gedicht The Journey in het Engels op, aangevuld met de Nederlandse vertaling Jouw Pad met knappe illustraties geplukt uit een mediaproject van het Youtube-channel Techbug[1].
Dit keer bezorgt Monica ons het gedicht In Blackwater Woods, en ze vertaalde het naar Bomen in zwart water. Hongerend naar meer info zoeken (en vinden) we diverse webpagina’s die ons over Mary Oliver en dit gedicht meer vertellen[2].
Zo vinden we op de pagina To live this world van de Unitarian Universalist Association[3] haar waardevol advies voor het welslagen bij deze uitgebreide en moeilijke opdracht: “Om te leven in deze wereld moet je drie dingen kunnen doen: wat sterfelijk is liefhebben; het knuffelen alsof je eigen leven ervan afhangt; en, wanneer het tijd is om het los te laten, het loslaten.” – “Deze raadgevingen kunnen ons rust brengen: haar woorden zijn zo eenvoudig en toch lijken ze van ergens diep vanbinnen op te borrelen. Daarom kunnen ze iemand die op zoek is naar zin in het leven zo raken… Liefhebben, knuffelen en weer loslaten omschrijven de cyclus van leven en houden van – niet meer of niet minder – en dat gaat het toch allemaal om…”
Op de Goodreads-pagina[4] vinden we twintigtal uitspraken van Mary Oliver, met o.a. nogmaals The Journey. Je kan je zelfs abonneren op dagelijkse citaten, als inspiratie en/of hart onder de riem. Tenslotte vermelden we dat we ons hebben laten verleiden door bij Bol.com de audio-CD At Blackwater Pond aan te schaffen waarbij zij haar eigen gedichten voorleest… Zo hebben we ook kunnen kennismaken met haar aangename en rustgevende stem!
Bomen in zwart water
Kijk, de bomen
veranderen
hun eigen lichamen
in zuilen
van licht,
verspreiden de rijke geur
van kaneel
en vervulling,
de lange kaarsen
van lisdodde
barsten en vloeien weg over
de blauwe schouders
van de vijvers,
en elke vijver
ongeacht welke naam
het hij draagt, is
naamloos nu.
Elk jaar
alle dingen
die ik geleerd heb
in mijn levensweg
gaan terug op dit: de vuren
en de zwarte rivieren van verlies
wiens andere kant
redding is,
wiens betekenis
geen van ons ooit zal kennen.
Om te leven in deze wereld
moet je
drie dingen kunnen doen:
wat sterfelijk is liefhebben;
het knuffelen
alsof je eigen leven ervan afhangt;
en, wanneer het tijd is om het los te laten,
het loslaten.
(Mary Oliver)
Deze tekst verscheen eerder in Ekō, het door het Antwerpse centrum voor Shin boeddhisme uitgegeven boeddhistisch magazine. Jaargang 36.
[1] zie Ekō jg 35, nr 2, blz 9-12 en http://www.youtube.com/user/techbug
[2] http://www.phys.unm.edu/~tw/fas/yits/archive/oliver_inblackwaterwoods.html ; http://www.echeat.com/free-essay/Critical-Analysis-of-In-Blackwater-Woods-by-Mary-Oliver-31489.aspx
[3] http://www.uua.org/documents/meyerjudith/to_live_this_world.pdf
[4] https://www.goodreads.com/author/quotes/23988.Mary_Oliver
