Geloof, vind ik een vervelend woord. Je komt dan gauw in een bepaalde godsdienst terecht.
Ik houd van Jezus en ik houd ook van Boeddha. Omdat zij ons als individu en mensheid hebben helpen herinneren aan universele liefde en geweldloosheid. Hun levensverhaal is inspirerend en hun leringen helder.
Ooit vond ik Gautama de Boeddha groter dan Jezus van Nazareth. Jezus was immers geen vegetariër en de Boeddha in principe wel (gaf geen voorkeur aan vlees). Ook sprak de laatstgenoemde op meer mildere toon. Jezus kon mensen echt uitmaken voor addergebroed en hij kon mensen uiteenjagen, zoals dat op een dag gebeurde met de handelaren in de tempel.
Ik leerde bidden en de handen opleggen van de Nazarener. En ik leerde meer liefdevol te zijn voor alle levende wezens door de Boeddha. Toch bleef ik bovenal mezelf. Jezus leerde dat door geloof alles mogelijk is. En de Boeddha dat je gedachten, gevoelens en daden je leven bepalen. Bovenal staat de liefde centraal: dat haat nimmer haat verdrijft.
Er is veel bijgeloof omtrent beide meesters. Sommige boeddhisten beweren dat vrouwen niet verlicht kunnen worden, of, als je verlicht bent door de lucht moet kunnen vliegen. En liep Jezus echt over het water?
Dit doet me aan een vertelling denken uit het leven van Sri Ramakrishna, een Indiase heilige en mysticus uit de negentiende eeuw: Er was een man, een yogi, die zijn hele leven zat te mediteren aan een rivier, om deze lopend over te kunnen steken. Sri Ramakrishna zei hem: Waarom al die moeite, voor een ‘kwartje’ kun je een pont pakken en oversteken?
Hebben we de Boeddha ontmoet of een verschijning van hem?
Jiddu Krishnamurti beweerde meerdere keren tijdens zijn leven dat hij een licht ervoer, waarvan hij geloofde dat dat de Boeddha zelf was. Zulke verhalen gaan ook de ronde over Jezus de Christus. Wie of wat ontmoeten we dan? Iets van onszelf of is het een objectieve ervaring? K beweerde dat zijn ontmoeting niets te maken had met bepaalde verlangens en/of projectie.
Laatst tijdens een ontmoeting met een journalist werd mij gevraagd of dat ik een christen was, omdat ik met zoveel passie over hem, Jezus, sprak/spreek. Ik legde uit dat ik ook met passie denk aan de Boeddha en Krishnamurti. Trouwens ik heb het helemaal niet met christenen, ik heb helemaal niets met de georganiseerde godsdienst(en). Zoals Gandhi zo mooi wist te verwoorden (uit zijn praktijk): ‘Alleen christenen begrijpen niet dat Christus geweldloos was.’
Ja, als er ooit een leraar is geweest in mijn leven die ik volgde dan was het de spirituele rabbi Yeshua. Maar ik heb hem nimmer als mijn redder gezien. Je ziet ook mensen bidden tot de Boeddha als een of andere heilzame godheid.
Natuurlijk mag en kan je geloven in wezens van licht, wel of niet in het vlees. Zeker, ze zijn van zeer grote waarde voor de mens(heid).
Maar wees een licht voor jezelf.
(De andere) Dick zegt
Mooi stuk. Lekker nuchter en licht. We maken ons leven al zwaar genoeg. Dank.
Peter C. Hendriks zegt
Het is totaal niet belangrijk wat of waarin je geloofd. Belangrijk is via welk pad je van plan bent je leven in te richten. Ikzelf ben een nomade (figuurlijk) die zijn weg vervolgd via het Edele achtvoudige pad. Door je aan die richtlijnen te houden kom je ook wel ergens de Tien Geboden van Mozes tegen. Wat de rest en alle deskundigen daar ook van zeggen of over elkaar heen rollen; het zal me worst wezen. Hemel, hel en/of samsara, dat zien we later misschien (?) wel.
Vaar met vreugde en doe het goede.