Ik ben best wel een ordentelijk persoon en toch is het chaos op mijn werktafel: stapels papieren, beeldmateriaal, ontsmettingsmiddel (uit de coronatijd) een ontsmettende UV-lamp (coronatijd), oude batterijen in een potje, een bakje met pennen, visitekaartjes, een pot lijm, een verrekijker, agenda’s, afstandsbedieningen, kabeltjes om op te laden, luidsprekers, een dymo-labelapparaat, een web radio, twee telefoons, een neusspray, twee tapeshouders, doosjes met inhoud en nog veel meer. Elke dag zeg ik tegen mezelf: Opruimen die handel Joop, als je nabestaanden straks je huis opruimen kleurt dat het beeld dat ze van je hebben. Rommelkont.
De chaos is ontstaan door mijn boeddhistische leraar. Zij leerde mij: als je zit dan zit je, als je luistert dan luister je, als je spreekt dan spreek je en als je opruimt doe je dat stuk voor stuk. Als je een kopje naar de keuken brengt neem je onderweg ook geen jas mee die over een stoel in de kamer hangt (vrije vertaling van mezelf). Weer terug naar mijn werktafel, ik produceer, koop en leen zoveel spullen die op mijn werktafel belanden- in mijn opsomming vergat ik het boek dat ik voor mijn zoon wil invullen met de titel ‘Pap, vertel eens’ (aan mijn beeldscherm hangt een geeltje met ‘zoon boek’) en exemplaren van SIMsara en andere tijdschriften, een exemplaar van de Woonbond, twee Moleskine agenda’s, je zou er mesjogge van worden.
Elke dag kijk ik naar de UV-ontsmetter uit de coronatijd, de ontsmettende gel van het merk Revol, maar ze zijn zo onlosmakelijk met de omgeving verbonden, met de tafel, dat ik ze vergeet op te ruimen. Net als een goed huwelijk of partnerschap dat je ook niet ontbindt, toch?
Moge iedereen gelukkig zijn, niemand uitgesloten.
Vrede en alle goeds.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.