De duizend jaar oude boeddhistische archeologische vindplaats Pilak, gelegen in Noordoost-India, wordt open gesteld voor het cultureel en religieus toerismecircuit. Deze historische locatie maakt deel uit van een netwerk van boeddhistische en hindoeïstische toeristische attracties in de buurt van het drielandengebied van Tripura, Bangladesh (voorheen Oost-Bengalen) en de Birmese staat Rakhine.
De uitgebreide collectie oude boeddhistische en hindoeïstische beelden, waaronder terracotta en stenen tempelplaten, evenals twee prachtige stenen beelden van Avalokiteshvara uit de negende eeuw en een prachtig beeld van Narasimha uit de 12e eeuw, maken het historische belang van Pilak duidelijk. Deze waardevolle artefacten worden prominent tentoongesteld in het Government Museum in Agartala. De sites leverden ook twee bronzen Boeddhabeelden op in de buurt van Pilak, die onschatbare informatie bieden over de vroege boeddhistische koninkrijken in het gebied, die floreerden voor de komst van het hindoeïsme.
Aanvullende opgravingen van de ASI in Jolaibari en omliggende heuvels brachten Boeddhabeelden en andere Mahayana boeddhistische beelden aan het licht. Ondanks de welverdiende positie van de site als archeologische schat, verbieden strenge regels de bouw van permanente structuren binnen een straal van 150 meter. De deelstaatregering heeft echter geïnvesteerd in de bouw van eersteklas toeristische voorzieningen in de buurt van het verboden gebied.
Een spectaculaire boeddhistische stoepa op ware grootte, naar verluidt gebouwd in de 11e eeuw onder de heerschappij van de Pala’s van Bengalen, is onlangs ontdekt in Sundari Tila, vlakbij Pilak. De talrijke in de rotsen uitgehouwen beelden en afbeeldingen van de site tonen artistieke invloeden van de Bengaalse Pala- en Gupta-dynastieën, de Arakan-regio in Birma en de Mainamati-regio van gegoten platen.
Pilak, rijk aan geschiedenis, was vroeger een vitaal onderdeel van het legendarische Samatata koninkrijk in prehistorisch Bengalen. Het staat nu naast andere illustere archeologische vindplaatsen in Bangladesh, zoals Mainamati en Somapura Mahavihara, die bekend staan om hun onbetaalbare kleiplaten, zegels en vroege hindoeïstische en boeddhistische beeldhouwwerken uit de achtste en negende eeuw.
