Het is wetenschappelijk bewezen dat bèta endorfine een stof is die ons een geluksgevoel geeft.
De stof kan op verschillende manieren opgewekt worden, onder anderen door meditatie, maar ook door een gezellig avondje of seks. Betekent dat ons geluk iets wetenschappelijks is? Komt er binnenkort een bèta endorfinepil op de markt?
Ik heb altijd beweerd dat het verschijnsel bèta endorfine een prettige bijkomstigheid van meditatie is, en een valkuil. Geluk is niet eeuwigdurend, zo als duisternis de voorwaarde voor licht is, zo is ongeluk de voorwaarde voor geluk. Eeuwig geluk nastreven is een waanidee, tenminste als je geluk ziet als afwezigheid van ongeluk. Als je gelukkig met je ongeluk bent…Nee, het gaat om iets anders, tevredenheid komt dichter bij wat ik bedoel; het gaat om ontwaken. Iedereen kent wel iemand die met de volgende uitspraak aan kwam zetten: ‘Een boeddhabeeld mag je niet zelf kopen, dat moet je cadeau krijgen’. En als je dan vraagt: ‘waarom?’ is het antwoord: ‘Anders brengt hij geen geluk’.
Boeddha draait zich om in zijn graf. Boeddha, die het leed in deze wereld bloot legde, zijn vier edele waarheden, hebben niets met deze vorm van geluk te maken. De vier edele waarheden leiden naar inzicht, ontwaken en uiteindelijk nirwana. Het heeft niets te maken met het gelukzalige gevoel die bèta endorfine veroorzaakt. Een doos chocola leeg eten is minder schadelijk dan bèta endorfine. Bèta endorfine is net zo’n ine als heroïne, cocaïne, amfetamine, enz. De valkuil waar ik het over heb is het najagen van dit geluksgevoel. Meditatie behoort gericht te zijn op het doorgronden van wat je geest je voorspiegelt. Niet: spiegeltje spiegeltje aan de wand, wie is het gelukkigste van het land? Maar: in een lege spiegel kijken. Daar is moed voor nodig. Jezelf loslaten in plaats van op zoek naar jezelf te gaan. Loslaten betekent geen houvast meer hebben.
In de tijd dat ik intensief met verslaafden omging was er een meisje van een jaar of negentien die verslaafd was en het volgende gedicht maakte:
‘Geen gevoel, dat is ook een gevoel.
Het gevoel van geen gevoel’.
En ze ondertekende met: ‘Painful Love’
Dit gedichtje gaat tot op het bot.
Maar het gaat niet tot op het merg
Het is een vingerwijzing die tot op het bot gaat, maar een kreet van machteloosheid die gaat je door merg en been. En…de wetenschap zal vast wel een tabel hebben om kreten van machteloosheid in te delen in categorieën.
Op internet vond ik wat de wetenschap er van vindt.
fMRI scans en meditatie
Tegenwoordig is de wetenschap zover dat ze de mediterende geest daadwerkelijk aan het werk kan zien. Met behulp van fMRI scans kan worden gekeken wat er in de hersenen gebeurt als iemand mediteert. Uit onderzoek is gebleken dat meditatie zorgt voor een bepaalde chemische reactie in de hersenen. (Bron Meditatietimer.nl).
Boeddhisten
Al sinds duizenden jaren zijn boeddhisten er van overtuigd dat gewoon simpel zitten, de adem volgen en de gedachten laten passeren voordelige effecten heeft op de geestelijke gemoedstoestand.
Ook in de westerse wereld ervaren steeds meer mensen dat meditatie gevoelens en gedachten positief beïnvloedt. Hoe valt dit te verklaren? De wetenschap is op dit moment nog niet zo ver dat ze de werking van hersenen op dezelfde manier kan analyseren als de rest van het lichaam. Maar ze is wel hard op weg.
Verandering hersenen door meditatie
De afgelopen jaren zijn er verschillende onderzoeken op dit gebied geweest. Ook al laten op een aantal specifieke gebieden de onderzoekers nog verschillende resultaten zien, over een ding zijn de wetenschappers het inmiddels eens. Tijdens het mediteren gebeurt er iets in de hersenen.
Gelukshormonen en grijze massa
Mediteren beïnvloedt het sterkst de gedeeltes van de hersenen die geassocieerd worden met geluk en positieve gevoelens. Het gaat hier met name om de hippocampus en de prefrontale cortex. Onderzoekers hebben bewezen dat mensen die mediteren significant meer grijze massa (neuronen) in deze gebieden hebben. Dit kan verklaren waarom mediterende mensen emotioneel stabieler zijn en makkelijker beslissingen kunnen nemen.
De wetenschap probeert alles te vangen in formules om het te kunnen herhalen en dat noemt ze dan: Het bewijs. Zelfs dat alles aan verandering onderhevig is stoppen ze in een formule.
Succes in illusie, zo zou je de wetenschap, wetenschappelijk kunnen noemen.
Geef mij Hans van Dam in het BD maar, zijn ongrijpbare vrijheid van het ‘niet weten’ stijgt boven vastleggen uit.
Siebe zegt
“Meditatie behoort gericht te zijn op het doorgronden van wat je geest je voorspiegelt” (Zeshin)
Voor mijn gevoel is dit wel vergelijkbaar met een ijsberg. Wat de geest ons voorspiegelt, is als het topje van die ijsberg. Het is wat boven de kengrens uitstijgt. Boven het water. Het is wat je dus direct kunt kennen of ervaren of gewaarworden. Dat is maar een klein aspect. Alles wat er onder de oppervlakte zit, beneden de kengrens, is veel uitgebreider, en vormt ook meer de basis van je bestaan, lijkt me. Je ware zelf zit, als het ware, meer in wat juist niet direct kenbaar is maar waar je wel gevoel voor kunt hebben.
Maar er gebeurt iets geks, want terwijl ‘de geest’ je direct kenbare zaken voorspiegelt, verlies je het besef dat het allemaal elk moment wordt voorgespiegeld. Lijkt onze situatie zo niet op een figuur die wordt geprojecteerd op een filmscherm, en terwijl dat elk moment plaatsvindt, zichzelf gaat beleven als een zelfstandig bestaande entiteit en als een vrij persoon? Maar dat kan toch nooit en zal toch nooit zo zijn ook? Hoe kan die figuur ooit vrij zijn en worden?
Terwijl het denk ik eigenlijk reëler is, waarachtiger om het zo te zien dat het leven ons eigenlijk bezit, krijgen wij het idee het leven te bezitten. Eigenlijk, lijkt me, wordt ons bestaan, ons leven, meer bepaald door alles wat we juist niet direct kennen en ervaren.
Niet direct kenbare en ervaarbare processen, het deel van de ijsberg onder water, leven ons, als het ware. Alleen al het feit dat die ons elke dag weer doen wekken.
Meditatie geeft gevoel hiervoor. Voor dat er iets diepers gaande is en dat het bewuste leven eigenlijk maar iets marginaals is hoewel het toch heel fel is en alle aandacht opeist. Meditatie geeft een soort gevoel dat je eigenlijk wordt geleefd. Niks ontstaat vanuit leegte. Leegte is enkel de kengrens van bewustzijn, volgens mij. Niet de waarheid of je ware zelf, volgens mij. Voorbij leegte, voorbij de kengrens, daar is iets gaande.
Ik vind het ergens troostrijk, fijn, en het geeft me een soort vrede dat het leven mij leeft.
Piet Nusteleijn zegt
Siebe, je zegt:”meditatie geeft een soort gevoel…..”
Vervolgens geef je een soort beschrijving van dat gevoel.
Die beschrijving bedenk je, let wel!
Voor hetzelfde geld bedenk je: “meditatie geeft een soort gevoel en als ik het probeer te beschrijven,
begrijp ik dat hetgeen ik daarover ga zeggen iets is, wat ik me inmiddels aangeleerd heb.”
Dat is dat implantaat van “Hein”, dat construct.
Je=Bewustzijn leeft en manifesteert zich in Zelfbewustzijn. Alles bijelkaar genomen, op een hoop geveegd: leven. “That’s life”.
Daarmee is het klaar en duidelijk. Leven ís vrij…
Leven bezit alles. Ja, zo kan je het zeggen. Het bezit jou en mij.
Johan zegt
Jee, is dat wat je geest je voorspiegelt? Nou dat is nog al wat!
Siebe zegt
Piet, bedoel je dat jij niet bestaat als je bewusteloos bent? Is Piet dan weg, opgelost? Verdwenen?
Piet Nusteleijn zegt
Mijn zelfbewustzijn, mijn Piet bewustzijn, is bij bewusteloosheid wég.
Voor de bewusteloosheid was het er nog.
Ik als Piet (zelfbewustzijn) kom “weer bij kennis” en zeg dan zelf tegen mijn vrouw, die ongerust op haar knieën voor mij zit, en weer blij is dat ik er ben, : “ik weet nog dat ik vertrok en nu ik er weer ben hoor ik van jou dat ik er een tijdje niet meer was en helemaal niet meer aanspreekbaar was, “.
Siebe,, je vraagt: bestond ik tijdens mijn bewusteloosheid?
Ja, dat moet wel, want ik kwam terug uit die bewusteloosheid.
Volgens mij kan je dan zeggen: zelfbewustzijn lost op in….Bewustzijn.
Wanneer Piet dood gaat zal dat ook zo gaan. Piet lost op in Bewustzijn.