• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Boeddhisme » Bodai – Zwerver zonder lichaam

Bodai – Zwerver zonder lichaam

11 november 2022 door Zeshin van der Plas

Hoe ontelbaar de levende wezens ook zijn, ik beloof ze allemaal te redden.
Hoe enorm mijn fantasie daar over ook is, ik beloof te leren de werkelijkheid onder ogen te zien.
Hoe lang ik daar ook voor zal moet leren, ik beloof het onder de knie te krijgen.
Hoe lang ik ook met dit alles bezig zal zijn, ik beloof het helemaal af te maken.

Bodai… Bodai!

Ja meester,

Ha, daar ben je eindelijk, luister.

Vorig jaar heb ik je gevraagd je hart te onderzoeken, om te ontdekken wat je met je leven wilt gaan doen. Ik hoop dat je tot een besluit bent gekomen zodat ik een opleiding die daarbij past kan gaan zoeken.

Het allerliefste zou ik als monnik bij u in de tempel blijven.

Dat is niet mogelijk, ik heb je alles geleerd wat ik je leren kan. Hier in de tempel zijn niet de faciliteiten om je verder op te leiden. Je zult daarvoor naar een opleidingsklooster moeten om voor Lama te gaan studeren. Weet je zeker dat je dat wilt? De basisopleiding duurt duizend dagen. Meester, vertelt u mij, wat zou ik anders met mijn leven kunnen doen? Er is een roep waaraan ik geen weestand kan bieden, een roep die aanvoelt als een noodlot. Ik heb het gevoel als een blad door de wind voort geblazen te worden, wat kan ik doen?

Ja, ja, het is duidelijk, wat zal ik doen? Ik zou je naar het klooster van de “Diepe Vrede” kunnen sturen, de abt is een goede vriend van mij, maar het is minstens een week reizen. Ik kan je ook naar het klooster van de “Grote Deugd” sturen dat is dichterbij en de abt heeft een grote  reputatie.

Ik moet nogal wat regelen als ik je naar het klooster van de “Diepe Vrede” stuur.

Wat denk je zelf?

Als ik zonder nadenken mijn hart moet volgen… het klooster van de Diepe Vrede.

Oké, dat is geregeld, ik zal de nodige brieven schrijven, ga je spullen maar inpakken voor de reis.

(De volgende ochtend)

Meester bent u klaar?

Ja, ik heb alle brieven klaar. Luister, ik heb een brief voor de eerwaarde Padma, en een brief voor de abt Lama Arala. Hier is je reisbeschrijving, de eerste twee nachten moet je maar zien waar je onderdak vind, de derde nacht kun je in de kluis van de eerwaarde Padma slapen, zij zal je verder helpen.

Een verkeerd antwoord en verkeerde vragen

Bodai ging op pad, de zon scheen de vogels zongen en fluitend liep Bodai weg van de tempel. Hij zwaaide naar de boeren die op het land aan het werk waren. Tegen de middag kwam hij bij een klein meertje en Bodai stopte om te eten. De zon stond hoog aan de hemel en het was lekker warm. Nadat hij zijn rijst met groenten op had ging hij verder op pad. Het landschap begon er steeds verlatener uit te zien, waar had zijn meester hem naar toe gestuurd? Er was in de wijde omtrek geen bebouwing te bekennen niets anders dan bergen en bossen. Ik moet nu zo langzamerhand wel onderdak voor de nacht vinden. Bodai zette flink de pas de pas er in, maar tegen de schemer was het landschap nog steeds desolaat en leeg.

Bodai werd boos op zichzelf hij vloekte, iets wat hij nog nooit gedaan had. Hij mompelde, “waarom moet ik dan ook zo nodig Lama worden’. Toen het bijna donker was bleef er niets ander over dan onder de beschutting van een boom zijn dekens uit te rollen. De volgende ochtend om ongeveer 5 uur stond Bodai geradbraakt en klam van de douw op, hij had de hele nacht geen oog dicht gedaan. Hij pakte zijn dekens in en ging rillerig op pad. Tegen zeven uur kwam de zon boven de bomen uit en begon hij langzaam warm te worden. Dat buiten slapen kon volgens hem niet gezond zijn. Gedurende de hele dag was hij geen levende ziel tegen gekomen, Bodai begon het somber in te zien volgens de Meester zou hij pas de derde dag bij de kluis van Padma komen. Hij had het voorgevoel dat hij deze nacht weer buiten zou moeten slapen.

Tot zijn grote blijdschap zag hij terwijl het al donker begon te worden een huis in de verte.

Toen hij dichter bij kwam een zag hij dat het huis een oud scheef huisje was en het zag er onbewoond uit. Dit is een prima plek om te overnachten dacht Bodai, maar voor de zekerheid riep hij toch maar een paar keer “ Hallo, halo, is daar iemand”? Er kwam geen antwoord. Hij liep door het tuinhekje naar binnen, maar, klopte voor de zekerheid toch maar op de deur. Toen klonk een zware stem; ‘je stoort, ga weg’ Eerst schrok Bodai maar hij dacht ik wil het niet zo koud hebben als vannacht, dus riep hij: “Sorry dat ik stoor, maar ik ben opzoek naar een slaapplaats voor vannacht”. “Waarom?” klonk het vanuit het huisje. Het is s’ nachts koud buiten, antwoordde Bodai. Ja en? Klonk het vanuit het huisje. Bodai wist niet wat hij moest antwoorden, en uiteindelijk zei hij: kan ik vannacht hier overnachten?

De deur van het huisje ging open, in de deuropening stond een man met een lange witte baard. Hij vroeg, waar kom je vandaan? Ik kom van de Boeddhaland Tempel zei Bodai verkeerd antwoord, zij de man, wie ben je eigenlijk? Je moest oppassen met deze man vond Bodai, en voorzichtig antwoordde hij; “ik weet het niet, zegt u het maar. Dat is beter zij de man met de witte baard, kom binnen. Ga zitten, wil je een kop thee? Graag, antwoordde Bodai. Het huisje was eigenlijk niet meer dan een hut, een echt huis kon je het niet noemen. De vloer was gewoon aangestampte aarde, en het dak was van stro, er zat geeneens glas in de ramen, tegen de kou werden er luiken voor de ramen gezet. Terwijl de man met de witte baard Bodai een kom thee aanreikte zei hij; ze noemen mij Caki, en, vertel me eens wat heeft de wind hier naar toe gewaaid? Vreemde man, dacht Bodai terwijl hij antwoordde; ik wordt Bodai genoemd.

Hmm, bromde de man van achter zijn witte baard. Je bent helder en vlug van begrip, wat doe je in deze verlaten streek? Mijn meester heeft mij naar het klooster van de “Diepe Vrede” van Lama Arala gestuurd. Ik vraag niet wie je hier naar toe heeft gestuurd, ik vraag wat doe je hier?

Waarom?

Tja, waarom zuchtte Bodai terwijl hij een slok thee nam. Ik hoop dat Lama Arala mij uit kan leggen waarom er pijn in de wereld is, en waarom plezier en pijn aan elkaar vast zitten en grip op mij hebben. Waarom er ziekte en dood zijn en vooral waarom ik mij dit alles zo aan trek.

Zooooo, zei de man met de witte baard, dat zijn een hoop waarom’s. Waarom komt de zon op, waarom is de zee nat, waarom is het gras groen, zou je, je niet eens af vragen hoe het komt dat je zo vaak waarom zegt.

Moet ik dat uitleggen, vroeg Bodai. Ja, antwoordde de man. Oké, zuchtte Bodai; Ik heb vroeger bij een steenhouwer gewerkt en als we niet genoeg stenen hadden gehakt kregen we slaag. Op een keer is een vriendje van mij door de steenhouwer doodgeslagen. Daar ben ik zo van geschrokken dat ik dagen van slag ben geweest, dat is eigenlijk de reden dat ik weg ben gelopen en op zoek gegaan ben naar een antwoordt. Onbedaarlijk begon de man met de witte baard te lachen. Dus omdat je geschrokken bent ben je op zoek gegaan naar een antwoord Nee, zei Bodai boos niet omdat ik geschrokken ben, maar omdat mensen pijn en verdriet hebben, ziek worden en dood gaan. Wat kan jou dat nou schelen zei de man, jij gaat toch niet dood of wordt ziek, je bent alleen maar geschrokken. Bodai raakte in de war van deze man. Hij werd belachelijk gemaakt en kon er niets tegen doen. Bodai zuchtte twee keer en zei: “Nee, nu ben ik nog niet ziek of oud, maar die tijd zal zeker komen. En uit angst dat je oud en ziek word laat je, je al het plezier in het leven ontnemen, zei Caki. Ja, zei Bodai dat ontneemt mij alle plezier in het leven. Als je dit aan een dokter zou vertellen zou hij zeggen dat je depressief bent. Ik zeg dat je dat je inzicht zich aan het ontwikkelen is. In deze wereld, dit dromenland, zijn weinig wakkere mensen, maar ik denk dat Lama Arala je een je een eind op weg kan helpen. Laten we gaan slapen, morgen zal ik uitleggen hoe je verder moet reizen.

Stijf en stram werd Bodai wakker hij was niet gewend om op een matje op de grond te slapen. Het was schemer donker in de hut, de luiken zaten nog voor de ramen. In de hoek zat de man met de witte baard. Hij zat met opgevouwen benen doodstil met zijn gezicht naar de muur gekeerd. Zonder zich om te draaien zei de man: Zo je bent wakker, zet maar water voor thee op, de rijst voor het ontbijt is al bijna klaar. Bodai liep naar de vuurplaats buiten en zette het keteltje water op het vuur. Hij liep weer naar binnen en vroeg: “Meneer Caki, waar staat de thee?” De struik links naast het tuinhekje, vijf blaadje is voldoende. Als de thee klaar is neem dan ook de rijst mee, die staat in de kist naast de vuurplaats, riep meneer Caki.

In een kist gevuld met stro stond een pan met heerlijk warme rijst. Bodai liep met de thee en rijst naar binnen. Er stonden drie kommen klaar. Meneer Caki schepte de drie kommen vol. Bodai zei niets, hij had inmiddels wel geleerd om zijn mond te houden bij deze vreemde man. Meneer Caki zei, als je het bospad volgt kun je vanavond de kluis van Padma bereiken, en zij zal je wel verder helpen. Aan de deur klonk een schrapend geluid. Meneer Caki pakte de derde kom rijst en deed de deur open. In de deur opening verscheen de kop van een vervaarlijk groot everzwijn. Wild snuivend keek het in de richting van Bodai. Sussend sprak meneer Caki; ‘stil maar, rustig, het is goed’. Het everzwijn schrokte de kom rijst in drie tellen naar binnen en draafde onmiddellijk het bos weer in. Ja, ik houd er niet van om alleen te eten, we ontbijten elke ochtend samen. Na de afwas nam meneer Caki Bodai afscheid van Bodai.

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Boeddhisme, Columns, Zeshin van der Plas Tags: lichaam, zwerver

Lees ook:

  1. Het jaar 2019 – dag 294 – oliebol
  2. ‘Ik walg van dit etter-lichaam, ziek en vergankelijk’
  3. ‘Durf te zien, durf te zijn. Ga, ga, gaan!’ (Bert Caekelbergh)
  4. Dansen met je ego (2) – Ben je wel je lichaam?

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

Zeshin van der Plas

Zenleraar, oud-globetrotter, oprichter van Suiren-ji zencentrum. Schrijver van versjes, liefhebber van het leven. www.zencentrum.nl 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

02 feb
Meditatie in het dagelijks leven
2 feb 23
04 feb
Innerlijke ruimte | Live en Online Workshop Kum Nye Yoga
4 feb 23
05 feb
Zen ochtend met Doin Sensei
5 feb 23
05 feb
Medicijnboeddha ceremonie | Live en Online
5 feb 23
05 feb
Ontspanningsmeditatie Rotterdam (vipassana)
5 feb 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Erik – Een kleine geschiedenis van de leegte

    Erik Hoogcarspel - 1 februari 2023

    Logica is als de Formule 1: het geeft een hoop lawaai, maar het leidt ergens naar. Leegte gaat ook nergens naartoe, het heeft geen geschiedenis, dat hebben alleen de mensen die erover praten.

    Erik Hoogcarspel – Een beter boeddhisme met fenomenologie

    gastauteur - 16 januari 2023

    De Boeddha heeft zich ook nooit 100.000 geboortes herinnerd. Als je een goede meditatie hebt dan kan het voorkomen dat er heel veel situaties van vroeger door je hoofd spelen. En dat zijn allemaal geboortes van een ik en de dood van een ik. Je ik is niks anders dan het volledig verwikkeld zijn in jouw situatie. En dat gebeurt ook in je meditatie.

    Periyar E.V. Ramasamy de hemelbestormer

    Kees Moerbeek - 15 januari 2023

    De maatschappelijke initiatieven van de zakenman Periyar maakten hem populair en zijn populariteit nam toe door zijn activiteiten in de lokale politiek. In 1919 sloot hij zich aan bij het Indian National Congress, maar verliet deze partij teleurgesteld in 1925, omdat volgens hem de partij alleen de belangen van de brahmanen diende. In 1925 richtte hij de Self-Respect Movement op en daarna de Vaikom Satyagraha. In datzelfde jaar ging hij zijn eigen politieke weg.

    De twee hersenhelften ondergaan een hiërarchie verwisseling

    Rob van Boven en Luuk Mur - 11 januari 2023

    Een vriendin brak haar voet op vier plaatsen en kwam thuis te zitten. Ze woont alleen en toen ze de thuiszorgmedewerkster vroeg een boterham te smeren voor haar, was het antwoord dat ze dit niet mocht doen volgens haar protocol.

    Paul Boersma – Meditatie en pijn

    Paul Boersma - 10 januari 2023

    We vermijden in het dagelijks leven het lijden door er instinctief omheen te gaan, of anders door het te negeren, er geen aandacht aan te schenken, het te onderdrukken. In het eerste geval gaat het om mogelijke toekomstige pijn, in het tweede om aanwezige pijn, waarbij het makkelijker is psychische dan lichamelijke pijn te negeren, en makkelijker om de pijn van anderen dan de eigen pijn te negeren. Vermijden en negeren: dit is de dierlijke kant van ons mens-zijn.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Boeken – ‘Odi en het Grote Bedoelingenboek’
    • VrijdagZindag – Niet normaal!
    • Leven in Thailand – vriendin
    • Meester tussen vorm en leegte
    • Het jaar 2023 – dag 33 – muur

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

     

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

     

    Privacy en cookies

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

    Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

    Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

    Noodzakelijke cookies

    Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

    If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

    Privacy

    Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens