De vraag: Wat is MU? is een uitnodiging je open te stellen voor het leven. Het is de vraag naar totale overgave aan het leven. Laat alle voorbehoud varen. Pas als ik dat doe, kan ik iets begrijpen van wat ik wezenlijk ben, van mijn bestemming, en ervaren dat alles mogelijk is. Begrijp me goed, deze overgave kan òòk ontstaan zonder zo’n vraag. Maar de overgave zelf is essentieel. Leegte valt niet alleen samen met het begrip liefde, maar ook met wat het leven van moment tot moment is. Al heeft Purna uit Pokhara er geen weet van, hij leeft deze zenwijsheid die veel meer is dan dat.
En daarmee betreed ik alweer een glibberig pad. Niet(s) weten is een pre; zalig de argeloze van geest, die dichter leeft bij het Koninkrijk Gods, dat in ons is. Lees: de Leegte vol liefde die zo voelbaar is als wij ons overgeven aan de vanzelfbeweging van het leven. In de Bergrede (Mattheus 5) geeft Jezus allerlei typeringen van wie dicht bij ons Wezen zijn: in het algemeen de naïevelingen, de idealisten en de mensen in het verdomhoekje van de samenleving. Waar ik het risico loop uit te glijden is als ik zeg dat het toch beter is tot overgave te komen door bewust het weten vaarwel te zeggen. De argelozen weten immers niet dat ze beter afstand kunnen doen van het weten. Met andere woorden: kan iemand die zich daarvan niet bewust is eigenlijk wel een verlichte geest zijn?
Prachtig hoor, zo’n casus. Het bedenken ervan heeft iets heel bedenkelijks. Ik krijg op dit punt ook sterk de behoefte aan mijn meditatiekussen. Hou toch op met dat gedoe over bewustwording en verlichting. Is een moeder zich bewust van de liefde voor haar kind? vroeg Ton eens in een teisho. Nee natuurlijk niet. En toch is die liefde constant aanwezig. Dat voel je toch?! Waarom het gaat is niet of de argelozen c.s. objectief gesproken –als dat al kan- verlicht zijn, maar of wij de bevrijding, de ‘zaligheid’ in deze medemensen kunnen herkennen. Heb ik me zozeer aan het leven overgegeven dat ik dit kan zien en erdoor geraakt kan worden. Dat is de kwestie en daarom houd ik zo van Nepal, dat mij zo intensief deze spiegelingen voorhoudt.
