Bert Dorrestijn (Bussum, 1958) groeide op vlakbij de heidevelden waar hij als klein jongetje zijn troost zocht na het vroege overlijden van mijn vader. Hij was vijf jaar oud toen dit gebeurde en als jongste uit een gezin van vijf zou het veel impact op zijn latere leven hebben.
‘Aanvankelijk had ik een gelukkige jeugd die ik doorbracht vlakbij en in de natuur waar ik mijn troost zocht en kennis opdeed over plant en dier en genoot van al het moois dat de natuur te bieden had. Van jongs af aan namen creativiteit en natuur een belangrijke plaats in.
Op latere leeftijd, tijdens een opleiding aan de Kunstacademie waar ik mij bekwaamde in grafische technieken kwam ik in een crisis terecht die te maken had met het vroegere overlijden van mijn vader. Ik zocht vanaf dat moment verdieping in mijn leven en las veel boeddhistische teksten en boeken. Veel van wat ik las resoneerde met mijn innerlijke beleving en gaf mij hoop en richting. Daarnaast groeide mijn interesse in culturen en volken die nog dicht bij de natuur staan.
Zowel cultuur als natuur vormen nu de rode draad in mijn werk dat divers is, van kleine schilderijtjes op stukjes karton tot pentekeningen, linoleumsnedes, grote schilderijen en soms ook beeldjes van materialen die ik in de natuur vind. De inspiratie doe ik op tijdens wandelingen in diezelfde natuur, de boeken die ik lees en de reizen die ik maak zowel fysiek als innerlijk.
Hoe verder de reis vordert des de groter de verwondering over ons universum, moeder aarde, plant, dier en mens en al dat is. Laten wij zuinig zijn op dat wat ons innerlijke rust geeft in een woelige wereld.’
