Gisteravond schreef ik de column voor vandaag. Ik heb een bizarre vorm van en voor humor dus als journalist vond ik het schrijfsel wel leuk. Toch wierp ik de column in het ronde archief omdat het wel leek als of de intentie niet goed was. Vandaag de hele dag dacht ik aan de waargebeurde tekst en besloot u voor te leggen wat ik had verwijderd.
Op een dag, lang geleden, vroeg de hoofdredacteur van de krant waar ik voor werkte of ik met een fotograaf en de trein naar het NS-station in Zwolle wilde reizen om daar ter plekke reizigers, passanten en Zwollenaren te vragen naar hun gevoelens over De Bolle van Zwolle. Ik had nog nooit van de man gehoord maar navraag- er was toen nog geen Google, in ons eigen archief leerde mij dat het hier om doelman en trainer Piet Schrijvers ging, die PEC Zwolle liet degraderen.
In zijn Ajaxtijd stond Piet Schrijvers bekend als De Beer van de Meer, verwijzingen naar zijn imposante gestalte, en naar de naam van het toenmalige Ajaxstadion. Zijn minder succesvolle periode bij PEC Zwolle – de club degradeerde in Schrijvers’ laatste seizoen – leverde hem de bijnamen De Bolle van Zwolle, De Baviaan van de Ceintuurbaan en Het Lek van PEC op. In Oss kreeg hij de bijnaam De Kolos uit Oss. Omdat TOP het niet goed deed, werd die snel vervangen door De Flop van TOP.
Ik was in die tijd politieverslaggever en vond het maar een raar verzoek van de hoofdredacteur die ik echter niet voor het hoofd wilde stoten door het verzoek te weigeren. Bovendien werd mij een vreemdsoortige fotograaf toegewezen die mij ooit op een late avond met een verdraaide stem thuis opbelde- en mij de stuipen op het lijf jaagde, en het volgende sprak: ‘You’re dead man.’ Bijna was ik met het gezin naar een safehouse vertrokken.
We reisden zonder restauratierijtuig- journalisten prikken graag tijdens hun vermoeiende werk een vorkje, enkele uren door Nederland en stapten uit op het station Zwolle waar we ons direct in de stationsrestauratie vervoegden om een bakkie te doen en een tom pouce te nuttigen. Ik sprak daarna in de restauratie een struise vrouw die daar werkte aan. ‘Hoe zijn je ervaringen met de Bolle van Zwolle’, vroeg ik haar. Pen en papier klaar in de hand om haar antwoord op te tekenen. De vrouw ontstak in grote woede, waarschijnlijk omdat ze verstond: Hoe gaat het met de bolleN van Zwolle?’ en dat betrok op haar fysiek. Ze riep iets in het Zwols de restauratie in waarop een deel van de gasten zich achter haar opstelde en de fotograaf en ik het perron op snelden -ons in veiligheid brachten, het hazenpad kozen- en ons weer in het eerste klas rijtuig nestelden om de terugreis te aanvaarden. ‘Je had bijna gelijk gekregen, Willem, zei ik tegen de fotograaf die mij belde met You’re dead man’. Hij lachte. Enkele uren later arriveerden wij in de grote redactiezaal van de krant. Moe maar in veiligheid.
Dit was de tekst die gisteravond voor vandaag niet gepubliceerd mocht worden van mezelf. En ik tegenwoordig met het zicht op de metoo# beweging -terecht- niet meer zou durven schrijven. Kop op, Joop, zeiden mijn vriendinnen aan wie ik deze tekst voorafgaand aan publicatie liet lezen en zeiden dat ze er om moesten lachen. Overigens is Zwolle wel een prachtige stad. Met de trein reizen doe ik niet meer: ik heb smetvrees. En met een Bossche Bol mogen ze me ’s nachts wel wakker maken. Ik oefen in juist spreken, maar het valt niet altijd mee.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken. Of er kruipt een poes op je hoofd.