Ik vroeg mij af: “Hoe pak je zoiets dan aan? Hoe kun je mensen leren sterven? Wat is er voor nodig om iemand te leren accepteren dat het met zijn of haar aards bestaan een keer afgelopen is?”
Dharmapelgrim
De verlichte maatschappij
Misschien is een robotmaatschappij wel bij uitstek de verlichte maatschappij. Voor zover mij bekend zijn robots volledig onthecht, in die zin dat ze nooit ergens aan zijn gehecht. Robots kennen geen “smachten naar”.
Consequent zijn
“Maar wát als een goede boeddhist nu eens per definitie niet consequent is?”
“Hoe bedoel je dat? Leg uit!” riep zij uit.
Ik blij! Eindelijk mocht ik weer eens wat uitleggen.
Kluizenaar of pelgrim?
Wat kenmerkt volgens mij de ware kluizenaar of pelgrim? Beide hopen mijns inziens op hetzelfde: het vroeg of laat mogen ervaren wat nu eigenlijk de essentie is van de realiteit waarin én waaruit alles is wat het is, de eigen persoon incluis. Om die ervaring op te kunnen doen, gaan zij vrijwillig door een proces.
Low budget
En dan schrijf ik terug dat ik in het hele verband dat ene zinnetje niet vat: “Er is al genoeg lijden…” Wat bedoel je daarmee, Harry?
Het vallen van de blaadjes
De herfst zet als geen ander seizoen aan tot contemplatie. Terwijl de bladeren vallen, en de winter nog moet komen, verschijnen de knoppen al waarin de lente sluimert. Ik zag daar als kind al de metafoor in voor het hele leven.
Heimwee
Inderdaad: stilte is ondoorgrondelijk. Zodra ik haar binnenga, raak ik mijzelf volledig kwijt. Zodra ik mijzelf weer terugvind, raak ik haar kwijt.
Wandellied
Aan het einde van het pad van ons huis naar de weg, sla ik linksaf. Waarom links, vraag ik aan mijzelf. Omdat, antwoord ik, er een auto van rechts kwam. Ik glimlach om deze verklaring. Zou ik werkelijk rechtsaf geslagen zijn wanneer er een auto van links zou zijn gekomen? Maakt het iets uit?
Kippenhartjes
Ik ga me nu niet verontschuldigen. Natuurlijk, ik had kunnen weigeren de hartjes te proeven. Wat zou ik daarmee bereikt hebben? Dat mijn zoon voortaan géén kippenhartjes meer zou kopen? Dat hij er over zou gaan nadenken? Dat de kippen weer levend zouden worden? Dat ik mijn geweten zuiver zou houden? Dat er geen slecht karma…
De Dood op de Weg
Deze morgen (de zomertijd is ingegaan) ben ik vroeg op pad gegaan. Het waait stevig. Het wegdek is nat en al snel vallen mij op het zwarte asfalt vreemde kliederige hoopjes op. Bij nader onderzoek blijken het platgereden groene kikkers te zijn.
Eindelijk naar Santiago de Compostella
De overweging om te voet te gaan, heb ik vrijwel direct verworpen. Doordat ik al jaren jicht hebt, is het te voet afleggen van grote afstanden niet bepaald een goed idee, en zeker niet met bepakking
Ik pas!
‘ Schaterlachend sta ik op en loop zo snel ik kan, half struikelend, naar de deur… de zendo uit… de tuin in. Buiten rol ik letterlijk in het gras door een aanval van de slappe lach zoals ik die vanaf mijn kinderjaren nooit meer heb gehad!’
Onbegrepen droefenis
Droefenis wordt vaak onterecht gelijk gesteld met verdriet of zelfs depressiviteit. Edoch, droefenis is alles behalve een negatief te waarderen of te bestrijden emotie,
Hemel en hel zijn hier
Hemel en hel zijn hier en nergens anders. Soms razen er stormen in mijn hemel en soms heerst de rust van een ijsvlakte in mijn hel. Mijn hemel en hel bevinden zich op één en dezelfde locatie.
Breek me de bek niet open…
Ik wil mijn vierde fase van eenentwintig jaar – of iets meer of minder – besteden aan delen en verdiepen, verdiepen en delen met wie er belangstelling voor heeft en mee wil delen en verdiepen, verdiepen en delen. Ben ik nu dan een sanyasin?
