De leegte van de Hartsoetra
Hier, Śāriputra, is vorm leegte leegte juist is vorm, vorm bestaat niet zonder leegte, leegte niet zonder vorm. Wat vorm is, is leegte. Wat leegte is, is vorm. Dit geldt net zo voor gevoel, kennen, disposities en bewustzijn.
Mijn lichaam als pijnlijk gegeven.
Mijn lichaam doet pijn. Mijn lichaam doet niet wat ik wil. Mijn lichaam is lui. Mijn lichaam is lelijk. Mijn lichaam wil vrijen, aangeraakt worden, klaarkomen. Mijn lichaam vergt onderhoud, training……. En het allerergste: mijn lichaam gaat uiteindelijk dood .
Het allerliefste zou ik willen dat ik helemaal geen lichaam had of nog erger, dat ik geen lichaam was.
Wat te doen? Ah…. Ik went mij gewoon tot een religie waarin het lichaam ontkent wordt, iets van tijdelijke aard, een tikkeltje ordinair. Er vooral geen aandacht aan geven. Ik kan het goeddeels negeren en daarmee natuurlijk ook de verlangens en overige behoeften en als het toch om aandacht vraagt verdoof ik het een beetje met alcohol , of iets dergelijks; keus genoeg.
Ik word dan hopelijk louter geest of ziel of iets dergelijks en ik maak mezelf wijs, dat hoe meer ik mijn lichaam verwerp, ik des te meer vergeestelijkt of vergoddelijkt ben.
Yoga is in deze gedachtegang uitsluitend een geestelijke weg. Hatha yoga redeneer ik weg als latere toevoeging, goeddeels te negeren. Iets dat gegeven wordt door slanke jongedames, die niet serieus te nemen zijn.
Tevens vergeet ik gemakshalve bij de vergelijking met bergbeklimmers, dat het succesvol beklimmen van een berg en dat overleven afhankelijk is van een gedegen fysieke voorbereiding.
Anton van der Lende