Enkele malen per dag kijk ik op tv of er vermeldenswaardige feiten passeren die mogelijk interessant zijn voor deze krant. Ik kijk nooit naar Jinek omdat er al zoveel soortgelijke programma’s zijn, maar nu wel omdat ik in halverwege een gesprek met Patricia Paay terecht kwam. Ik ben ooit als journalist bij haar ouders geweest, dus mijn belangstelling was gewekt. Het gesprek ging over het feit dat een onverlaat een seksfilmpje van Paay op het net had gezet waardoor zij schade had geleden. Zij vertelde hoe haar leven er momenteel uitziet en dat gun je niemand. Ze durfde niet meer op straat en als er aangebeld werd durfde ze de deur nauwelijks te openen.
Er zijn zelfs eieren tegen haar huis gegooid, zei Peter R. de Vries die haar bijstond als een soort raadsman. De manier waarop hij het zei had iets dreigend, de toon benadrukte de ernst van het feit. Hij sprak met overtuigingskracht. Hier is de macht van het gesproken woord aan de orde. Als ik in een krant had gelezen: ‘Er zijn zelfs eieren tegen haar huis gegooid’, had ik gedacht, nou ja, is dat alles. Maar nu hoorde ik die woorden en hadden ze veel meer impact op mij. Potverdorie, dacht ik.
Ik heb lange tijd de gewoonte gehad om met het geluid uit naar tv-programma’s te kijken, dan heb je veel meer aandacht voor de persoon en de omgeving, je wordt niet afgeleid door gepraat en lawaai. Die gewoonte wil ik niet helemaal overboord gooien, als er politici op het beeldscherm verschijnen is er geen geluid. Ik geloof geen woord van wat ze beloven zo vlak voor verkiezingstijd. Ik hoef het niet te horen en mijn geest er door laten vervuilen.
Maar Patricia was een wake up om te luisteren naar gewone mensen. Als ik geen geluid had gehad had ik toch mooi in het ongewisse gebleven over waar het om ging. Ik moet mijn gedrag aanpassen een het moment, het hier en nu. Vriendelijk en soms doof.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan.
