Ik schrijf het vijf dagen in de week- dagelijks als bijlage bij mijn columns: Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Hoewel het natuurlijk geen weerkundige definitie is, maar wel een hoopvolle – een regenboog die geluk brengt, waarlangs je omhoog zou kunnen klauteren om bij een wolkeloze sfeer te komen, brengt blauw boven je niet altijd geluk.
Oorlogen, hongersnood, ellende en geweld, vinden ook plaats onder een wolkeloze hemel.
Toch genoot ik vandaag van een blauwe lucht, zichtbaar vanuit de Kloosterbunker. Dat gevoel maakte me blij.
Vandaag ook wat huiswerk gedaan. De map met aanwijzingen van mijn Laatste Wil stond al maanden naast mijn werktafel, moest nog even geïnspecteerd worden en aangevuld. En dat is gebeurd. En de korte lijst met namen en adressen van mensen die een afscheidskaart krijgen na mijn dood, is nu ook compleet. En dat allemaal onder een wolkeloze lucht.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.