Als ik op tv naar de enorme verwoesting van huizen, ziekenhuizen, scholen, tenten, panden en infrastructuur in de Gazastrook kijk, is het net alsof het gebied getroffen is door een atoombom, zoals die in augustus 1945 door Amerikaanse vliegeniers in augustus 1945 boven de Japanse steden Hiroshima en Nagasaki werden afgeworpen. Kaal en doods. Zo beleef ik dat.
Een gebied dat totaal onleefbaar is maar waarin toch mensen leven. En door mensen wordt gebombardeerd.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
