Wat me opvalt bij de redevoeringen en gesprekken met en tussen de door een rechter veroordeelde Donald T. – dat hij vele uren staand voor een juichende menigte kan vullen met een beperkte woordenschat. Of in een woordenwisseling met een ooit bevriend staatshoofd. Luister maar eens goed. Het niveau van een vierjarig kind. Echter, geen middenweg, maar radicalisme. Spelen met het welzijn van mensen, vrede, geluk. Geen recht maar macht.
Doet hij dat bewust, een vorm van spraak bewaken?
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.