Ik was vandaag ‘in de stad’ zo noem ik dat als ik door Rotterdam zwerf. Het geeft aan dat de Kloosterbunker in een buitenwijk ligt, al is dat natuurlijk ook de stad waar ik geboren ben.
Ik was op de Parkkade, bij Dennis was het gezellig druk, zag een enorme driemaster in de Veerhaven, was in Kralingen, waar mijn moeder en oma zijn geboren. Zag het Witte Huis, ooit het hoogste kantoorgebouw van Europa, de oude scheepswerf, het Boerengat, de Nieuwe Maas, met watertaxi’s. De Oudedijk met historische panden, twee ooievaars op een nest in het Kralingse Bos. Het was heerlijk om al die plekjes te beleven, met de voetstappen van mijn voorouders daar.
Even bestond de door een rechter veroordeelde Donald T. niet in mijn gedachten. Met zijn kwaadaardig gebral. Het was rustig en vredig. Zelfs het Rotterdamse Witte Huis verstoorde de rust niet.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Geef een reactie