Ik ontvang soms mails waar boven staat: Beste Joop. Ik kijk daar altijd met enige verwondering naar. Niet dat ik geen beste genoemd wil worden, maar van wie ben ik de beste? Binnen de kring van de mailschrijver, de mailschrijver zelf, wat is zijn of haar afweging om mij zo te noemen? Niemand noemt mij ooit bovenaan een brief of mail Agtelijke Joop of zoiets dergelijks. Terwijl ik niet uitsluit dat ze dat wel van mij vinden en ze me toch beste noemen.
Zelf zal ik nooit iemand een beste noemen, want je weet nooit wat de toekomst brenge moge. Ik hou er ook niet van om kwalificaties uit te delen. Begin meestal mijn geschrift met goedemorgen, middag- of avond, gevolgd door de naam van degene aan wie de mail gericht is. Dan laat ik het aan de ontvanger over om zich best genoemd te voelen.
Sommige mensen noemen mij Lieve Joop, dat doet heel erg aan een brievenrubriek van en voor lezers denken. Ook dat is een kwalificatie. Het mooiste is als ik liefste Joop genoemd word. Dan is er liefde in het spel. Soms verdwijnt de toevoeging ste en wordt het weer gewoon. Zo is alles vergankelijk.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen.