Het nijpendste en tevens ingewikkeldste maatschappelijke vraagstuk is de energietransitie, de overstap van smerige naar schone collectieve energievoorziening. Opmerkelijk genoeg ging het daarover in de verkiezingsstrijd niet. Er is geen woord van betekenis aan vuil gemaakt. Het nijpendste collectieve vraagstuk zit als wisselgeld in de portefeuilles van de lopende kabinetsformatie.
Ik zet even drie feiten op een rij:
– De twee grootste partijen – VVD en PVV – hebben met de energietransitie helemaal niets. PVV ontkent simpelweg zoiets als klimaatverandering en VVD zit tot aan de nek in het neo-liberale gedachtengoed. Het derde machtsblok in het parlement is ex equo CDA en D66 en geen van beide hebben de energietransitie als prioriteit.
– Van de leeftijdsgroep 18-25 jaar heeft 34% niet gestemd en is thuis gebleven.
– Het zijn de huidige jongvolwassenen die volop de gevolgen van de klimaatverandering en van energiebeleid gaan voelen.
Het is een bizar en tragisch rijtje. Bizar? Tragisch? Ja, bizar en tragisch als je de feiten onder ogen ziet. Immers, het staat natuurkundig vast dat het streven naar maximaal 2°C opwarming (dat is het zogenaamde ’historische’ klimaataccoord van Parijs) volstrekt irreëel is. De opwarming gaat onafwendbaar verder dan 2°C ook al zouden we anno 2017 als bij toverslag geen olie en steenkool meer stoken. Onze planeet die twee graden warmer wordt kun je biologisch vergelijken met twee graden permanente koorts van een menselijk lichaam. Het gaat een handvol decennia duren maar dan hebben de huidige jongvolwassenen ook wat als ze straks in de aow zitten: Algemene Omgeving Woestenij. En dan zwijg ik maar over de kleinkinderen van de huidige jongvolwassenen.
Het lijkt me wel wat als zelfverklaarde boeddhisten het voorlopig niet meer over hun eigen zieleheil hebben maar over de materiële omstandigheden van hun (klein)kinderen.
