Het jaar 2017 – de tweeënzeventigste dag – de boeddhist

Altijd is er het besef dat ik het boeddhistisch pad probeer te volgen. Dat ik die intentie heb, niet te schaden, het goede te doen en het slechte te laten. Soms zelfs komt bij mij het beeld naar boven dat ik lang geleden in een Amsterdamse voormalige kerk toevlucht nam tot de Boeddha, de dharma en de sangha. Een mooi moment. Het duurde nog geen minuut, maar toch. Het bepaalt mijn verdere leven.

Ik ga hier niet schrijven dat het boeddhistisch pad glibberig is, dat moet ieder voor zich maar uitmaken. En ook niet dat mensen toevlucht moeten nemen om voor ‘echte’ boeddhist aangezien te worden. Zo beleef ik die belofte helemaal niet. Wat is echt, wat is onecht?

Wie ben ik? Wie wil ik zijn? Vroeger vroeg ik me dat af. Nu zal het me worst zijn. Ik ben een man, vader, opa, partner, vriend, collega, zoon, neef, oom, broer, journalist, uitgever en nog veel meer. Soms ben ik een buurman, een klant, een toeschouwer, maar altijd ben ik iets of iemand. Dat zijn rollen die ik vervul, daar ben ik me wel van bewust. In de ene rol kan ik grappig zijn, in de andere corrigerend. In de ene rol mogen mensen jij en jou tegen me zeggen, maar in alle rollen hecht ik aan respect. Respect naar mij toe en naar de ander. Dat vind ik een groot goed. Respect verzacht discussies, laat de gesprekspartners in hun waarde. Ook daardoor ben ik me er van bewust dat het boeddhisme voor mij van grote betekenis is. Het is het bord waaruit ik eet, het glas waaruit ik drink. De houding waarmee ik een ander tegemoet wil treden, ook al lukt dat soms niet.

Over een uur begint het debat tussen Wilders en Rutte, ik kijk niet. Weet nu al dat het jij-bakken wordt, elkaar zwart maken, de loef afsteken. Met maar één doel: stemmen binnen slepen om de grootste te worden. Ik vrees een respectloze vertoning, nemen wat ze niet gegeven wordt. In welke rol zou ik daar naar moeten kijken?

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef,  de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij  corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan.