Jezus, wat had ik er gisteravond goed de ziekte in toen ik hoorde dat de VVD twee miljard euro -in het verkiezingsprogramma- beschikbaar stelt om de nood in verpleeghuizen en thuishulp voor bejaarden te lenigen. Ben je dan niet blij Joop, zou de ondergedoken Chef vragen. Nee, Chef, ik ben helemaal niet blij. Ik weet zeker dat als er op 15 maart geen verkiezingen zouden zijn, deze liberalen geen cent beschikbaar zouden stellen. En trouwens, het is een sigaar uit eigen doos. De thuiszorg en verpleeghuizen zijn tot op het bot toe financieel uitgekleed, de liberalen en hun handlangers de socialisten haalden er het geld weg om andere, leuke dingen te doen. Over de ruggen van zieken en hulpbehoevenden en hun verzorgers. Foei, schande.
De telefoon rinkelt, tring, tring. ‘Joop, hier spreekt je boeddhistisch leraar. Ik heb toch ooit met jou besproken, je ingepeperd, dat, potverdomme, godverdergodver, woede een slechte raadsman is. Woede maakt ziek. Dat je vertoornd bent, okay, dat is een tijdelijke gemoedstoestand. En hou nou eens op om een moraalridder te zijn. Probeer de middenweg te bewandelen, houd van liberalen, de PVV, het CDA, de SP, de Christen Unie. En voor nu, zet een plaatje op. Kalmeer, man. Dus wel een rustig deuntje, hè.’
En garde!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan.
G.J. Smeets zegt
“En garde”?
‘Op de plaaaaats rust’ zul je bedoelen.
Maar rust roest.
En garde dan maar weer.
dik zegt
Ik werk zelf in de zorg , en ja het is heel moeilijk om rustig te blijven bij dit soort berichten , ook bij de berichten dat topmanagers , met miljoenen naar huis gaan , bij wijze van bonus , bv bij de thuiszorg , ik probeer het boeddhistisch te benaderen , iedereen wil gelukkig zijn en niet lijden , maar toch …
Joop Ha Hoek zegt
En garde, Dik, ga de straat op met je collega’s om op te komen voor de zwakkeren in de samenleving. Pik het niet langer. Het verzet moet van binnenuit komen. Ikzelf adviseer personeel in de zorg hoe zij het beste het verzet kunnen bundelen en tot uiting brengen. Dank je voor je reactie.
Annet zegt
Ah ja. Een voor mij heel herkenbare reactie. Ik ben zo boos geweest op de wereld en kan mij soms nog zo boos maken. Erachter zit veel pijn wat door steeds meer licht en liefde van mij steeds meer kan transformeren. En reacties blijven uiteraard voorbij komen….
Ik herken én ik verwonder me over je keus voor verzet. Ik ben nieuw hier en maar weinig bekend met Boeddhisme, maar heb de opvatting dat dit aardig draait om het loslaten van verzet. Zie ik dat verkeerd?
Voor mij is het een interessante leerweg te leren me minder te verzetten en tegelijk wel helder, wakker, kritisch mijn plek in te nemen. Niet vechten, niet verliezen – mijn eigen weg gaan. Gaan naar waar het wel is. Het donker erkennen en focussen op het licht.
In dit soort dingen betekent het voor mij leren stoppen met reageren. Zodat ik op een meer authentieke manier kan ageren.
Mopperen, stampen, bewegen en aaaadem halen. Mijn pijn erkennen en knuffelen, verzachten, zakken in meditatie/ essentie/ liefde/ licht. En vandaaruit weer verder. Waar ik zoveel mogelijk me kan richten op, hard maken voor en bijdragen aan waar ik wél in geloof. Lukt niet altijd. Wel mijn intentie.
Misschien bedoel je wel hetzelfde, is het alleen de kleuring die ik heb bij het woord “verzet”?