Mea culpa, mea culpa, maxima mea culpa, het is er niet van gekomen, het knikken vandaag naar mensen die ik ontmoette. Zoals ik gisteren beloofde. Wel heb ik er een paar in de ogen gekeken- terwijl ik sprak. Zoals de kassière van de Praxis, waar ik vandaag een bloempot kocht omdat de sanseveria’s in een te kleine staan. Ze vroeg: spaart u airmiles en dat was het moment om haar in de ogen te kijken. Mooie blauwe. Dat zei ik niet, want voor je het weet staan er actiegroepen met banners en spandoeken voor de Kloosterbunker wegens racisme.
Ik zei tegen haar: Heel vriendelijk dat je mij dit vraagt. Je moest eens weten hoeveel bonnetjes ik al heb na lege flessen in een geheimzinnige zuil in een supermarkt geduwd te hebben, op een knopje te drukken en dan een bon te ontvangen en die bon vergeet af te geven aan een kassière die er niet naar vraagt. Dank je, dank je, dat jij mij wel een vraag stelt. Het publiek achter me in de rij begon zich te roeren dus het was tijd om mij uit de voeten te maken.
In de hal van de Kloosterbunker keek ik een hond in de ogen, maar dat beest begon tegen mij te grommen. Honden houden daar niet van.
U krijgt de primeur, ik ga anoniem bij het anti racisme comité een klacht indienen tegen de man bij wie ik belegde broodjes koop. Ik kan zijn naam niet noemen, anders verschiet ik mijn kruit. Hij zou dat ook niet prettig vinden als ik zijn naam bekend maak. Op zijn broodjes is niks aan te merken, die zijn perfect. De man zelf is ook okay. U moet weten, de man heeft een zeer bruine huidskleur en ik niet. Elke keer als ik bij hem binnenstap zegt hij: Hallo Baas. En als ik vertrek met de bestelling: Dag Baas. Hij dwingt mij er toe hem als een slaaf te zien en ik vind dat niet plezant. Ik voel me gediscrimineerd. Heel huichelachtig maar ook gemeend zei ik vandaag bij het afscheid nemen tegen hem, want hij gaat op vakantie: Doe de groeten aan je vrouw X. Zal ik doen, Baas, antwoordde hij.
In de auto at ik de twee heerlijke broodjes op. De storm geselde de golven van de Maas. Dat rijmt op Baas.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen Chef corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren.
Henk zegt
Kun je de broodjesverkoper met de zeer bruine huid eens vragen wat de reden is van dat hij je betiteld als baas. Anoniem bij het anti racisme comité een klacht indienen, vind ik te voorbarig. Als je de reden weet waarvoor hij je baas noemt, dan kun je er op reageren. Nu vul je de reden voor hem in, terwijl je deze niet weet.
Je bent niet zijn baas, maar een klant. Er zijn wel overeenkomsten tussen de rol van een baas en een klant. Een werkgever word ook wel baas genoemd. Je vraagt om een broodje, die hij vervolgens levert en jij geeft hem een vergoeding voor dit product/dienst. Dit doet een baas op het werk ook, een werkgever vraagt om iets en de werknemer levert iets en ontvangt hiervoor een vergoeding.
Ik ben benieuwd wat de broodjesverkoper zal antwoorden op de vraag naar de reden dat hij je baas noemt.
NB. Welke kleur heeft jouw huid?