Chef kent de vrouw met haar drie dochters al tientallen jaren. Nooit viel er een onvertogen woord tussen hen of was er enige spanning te bespeuren. Dat maak je niet vaak mee. Eind van de middag, de wijzers van de klok wezen 17.09 uur, stapte Chef in het huis van de moeder en haar drie dochters- die op visite waren, binnen voor een kort bezoek.
Op weg naar dat huis bedacht Chef dat hij vroeg in de avond wel iets lichts kon gaan eten in een Turks eethuisje waar twee Turkse broers in de keuken staan. Het gaat Chef niet zozeer om het eten maar ook om het contact met die twee broers. Die zo lief en enthousiast kunnen vertellen over het opvoeden van hun kleine kinderen en de zorg voor hun ouders. Chef geniet daarvan, hij had er echt zin in om er heen te gaan. Na het bezoek aan de vier vrouwen. Het liep anders.
Om 17.21 uur werd er aangebeld bij het huis van de moeder. Er werd een bestelling afgeleverd van een patatzaak, in Vlaanderen frietkot geheten. De vrouwen hadden vanaf 17.12 uur al zeker acht keer gezegd hoe jammer ze het vonden dat Chef niet om 17.02 uur was gearriveerd, dan had hij ook mee kunnen bestellen. Chef zei dat ze smaakvol het bestelde moesten nuttigen maar dat hij het voornemen had om naar de Turkse broers te gaan. Bovendien had Chef nog geen trek in een warme hap.
De vier vrouwen en Chef zitten aan tafel en er wordt een bord extra bijgeschoven. De vier vrouwen doneren een deel van hun maaltijd op een bord en schuiven dat naar Chef toe. Hij weigert, denkt aan de Turkse broers maar bovenal aan het feit dat hij serieus genomen wil worden als hij nee zegt. De vrouwen gaan op hem inpraten zeggen dat hij als boeddhist een gift niet mag weigeren. Chef is geen boeddhist, voelt zich geen boeddhist, praktiseert alleen de leer en denkt aan de broers en wil serieus genomen worden. De sfeer wordt ietwat gespannen maar gelukkig eten de vrouwen zijn bordje leeg. Er is nog meer eten, er blijft eten over.
De moeder zegt tegen Chef: als jij het niet opeet, gooi ik het weg. Chef eet maar voelt zich verschrikkelijk. Waarom, waarom, waarom, luisteren mensen niet naar een ander, overrulen ze anderen, respecteren ze anderen niet en bestellen ze te veel. Nu ging het om iets onschuldigs als eten, straks over iets groters. Chef denkt ook- het was met liefde geschonken en hij werd er agressief van. Maar dat is maar een gedachte. Zijn avond was goed verziekt toen hij om 19.12 uur de deur achter zich dichttrok.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen Chef corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren.
