Vanmorgen had ik het bijna gedaan: de bestuurder van de auto naast de mijne te attenderen op de elektronische lus in het asfalt, die, als je er met je auto boven gaat staan, verkeerslichten stimuleren op groen te springen. Ik zie hoe andere automobilisten soms wel tot twee meter voor de bevrijding blijven staan en zichzelf te kort doen. En maar zeuren op verjaardagsfeestjes dat de wachttijden en files zo toenemen.
Je kunt veel niet- maar sommige dingen wel beïnvloeden in je eigen leven. Twee meter kunnen het verschil maken. Het achtvoudige pad kan het verschil maken. Dat vraagt ook om tot de streep op te rijden, standvastig te zijn en dapper. Weten waar en wat het doel is. Boeddhisme is niet altijd leuk, kan mensen in somberheid doen verzinken als de eigen beerput zich opent.
Boeddhisme is leuk omdat het ons leert dingen af te leren, te beheersen, je mind te openen en de buurman te groeten die net de vuilniszak voor je op straat zette.
Moge iedereen een lang, gezond en gelukkig leven hebben, niemand uitgezonderd.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Geef een reactie