Mijn opa, de vader van mijn moeder, is in Friesland in een Friese familie geboren. Als kind verhuisde hij met zijn ouders en broers en zussen naar Rotterdam -om naar Amerika te vertrekken- om op de zogeheten Boerenzij terecht te komen, op Rotterdam Zuid. Het gezin woonde ook in een woning op het Noordereiland. En later in toen nog de zelfstandige gemeente Kralingen waar mijn overgrootvader een kaasgroothandel had. Ze verhuisden nog voor de Tweede Wereldoorlog naar Beekbergen, omdat ze niet konden aarden in een wereldstad.
Mijn opa is altijd in Rotterdam blijven wonen, later met zijn vrouw, mijn oma. Een echte Kralingse. Toch heb ik hem nooit als een Rotterdammer beschouwd. Hij was gewoon een mens, zonder label. Mijn moeder was er trots op half Friezin te zijn. Dat gevoel deel ik als kwart Fries. Dus toch een label?
Mijn opa, mijn oma, mijn overgrootouders, hun kinderen, zijn allemaal dood. Ik heb nog wat foto’s en mooie herinneringen. Die zijn heel wat waard.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Geef een reactie