Mijn hele leven lang kon ik goed tegen kou, was nooit warm gekleed, zelfs nu, in de winter, ga ik blootvoets de schoenen in. Maar deze winterkou lijkt anders, guurder, kouder. Is dat perceptie of werkelijkheid?
Elke vroeg in de ochtend zet ik het NOS-journaal aan, is de door de Haagsche Historicus (de man met fiets en appel) aangekondigde oorlog al begonnen? Een Russische raket doet er een kwartier over om delen van ons land te vernietigen. Is de nieuwsdienst van de NOS daarop voorbereid? Hoe kondigen ze dat aan? In de studio, op straat? Wat adviseert de NOS? Een kwartier is zo voorbij.
Laatst zag en hoorde ik de Haagsche Historicus in zijn rol als administratieve baas van een oorlogsmachine een uitleg geven over het door Rusland aangevallen Oekraïne. De rol van spreken is kennis en informatie overbrengen maar dat weet de HH niet, of hij is dat niet machtig. Het bleef bij ‘als dat het geval is gebeurt er dat’. Als je moet kakken moet je kakken.
Heeft de HH een eigen bunker, staat daar ook zijn fiets in geparkeerd? Als de NOS de oorlog aankondigt.
Ik kan goed tegen stilte, niks eenzaamheid. Net als mijn moeder. Mijn hoofd is als de schrijver van een boek, heerlijk bezig. Rust ook. Maar af en toe moet ik naar buiten, mensen kijken. Of naar Dennis Frietpaleis aan de Parkkade in Rotterdam. Ik ben zijn vriend en geniet van zijn belegde broodjes. Zijn vrouw is ook allerhartelijkst. De naam Frietpaleis vind ik wel bijzonder. Toen een van mijn kleinzoons nog klein was logeerde hij regelmatig bij mijn vriendin, de kleindochter van zeevisser Thijmen en mij. In de weken voor Sinterklaas namen we hem wel eens mee naar een speelgoedwinkel in eenzelfde gebouw als het Frietpaleis, maar dan groter. Dit is het Paleis van Sinterklaas, zeiden we dan tegen hem. Hij geloofde dat. Hij vroeg wel: ‘Waar is het paard?’ daar hadden we dan weer geen antwoord op.
Een tijdlang heb ik overwogen om een papegaai aan te schaffen. Zonder kooi in de Kloosterbunker. Een boeddhistische papegaai. Ik zou hem dan Dick genoemd hebben, naar Dick Schoof, de papegaai van Geert Wilders. Ik heb het niet gedaan. Voor je het weet sta je als ultrarechts bekend.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.