De eerste yogales die ik sinds mijn 27ste volgde had een voorgeschiedenis van 13 jaar. Sinds ik in Venray woonde, overwoog ik opnieuw Hathayogales te volgen. Ik sprak er meer dan eens met inwoners over. Meestal dames van 60 jaar of ouder die mij wezen op de yogalessen die ze volgden in bijvoorbeeld de Melkfabriek in Leunen.
Dat gebouw passeer ik soms. Toen ik mijn hond net had, overwoog ik gebruik te maken van de diensten van een in de Melkfabriek gevestigde dierenarts. Ik belde en ging langs voor een nadere kennismaking. Ter plekke bleek de ingang van de veterinaire praktijk ontoegankelijk voor me.
Een vriendelijke assistente wees me op een zij-ingang. Links van het gebouw vonden mijn pup en ik inderdaad een smalle deur. Ik ging niet naar binnen. De wanden lagen volgestapeld met zakken diervoer en andere objecten die de toegang tot de dierenartsenpraktijk ongeveer 40 centimeter breed maakten. Te smal voor mijn rolstoel.
De Melkfabriek waardeer ik als gebouw, maar na dit incident besloot ik dat het voor mij geen geschikte locatie was om mijn yogapraktijk te hervatten. Tussen mijn 22ste en 27ste volgde ik Hathayogalessen bij docenten in Roermond en Maastricht.
De eerste was een soort Bhikram avant le lettre. Hij nam asperges en flessen wijn aan van zijn vooral vrouwelijke volgelingen. De docente in Maastricht bleek een schot in de roos. Ze had een kleine praktijk in een versleten maar charmant pand aan de Maas in Wyck. Het destijds enige yogatijdschrift van Nederland – alleen gecertificeerde docenten kregen een abonnement – gaf ze me mee om thuis te lezen. Ze leerde me de eerste beginselen van goed ademen. Ik doe er nog steeds mijn voordeel mee.
Na een pauze van ruim 30 jaar volgde ik vanochtend een yogales bij een docente in het centrum. Er waren 2 medecursisten. Voor me was een veel grotere groep doende een les af te ronden. Ik was blij met mijn 2 vrouwelijke medecursisten uit de groep gevorderden. De één had nekklachten, een andere vrouw liet zich niet uit over lichamelijke of geestelijke redenen om les te volgen.
Met hulp van een touw bevestigd aan het plafond wist ik me vanuit de rolstoel op mijn matje te manoeuvreren. Een uur later was de eerste les voorbij. Volgende week woensdag ga ik weer. Op weg naar huis moest ik onwillekeurig aan de vossenstaartfetisjist Ted Nugent denken.
