Tienduizenden Nederlandse mensen van allerlei kleur en achtergrond lopen vanavond in Leipzig in oranje gekleed in een lange stoet naar een grasveld met een koepel er omheen. Stadion genoemd. Ze lachen en hebben plezier en hopen op een goede afloop van de voetbalwedstrijd van de Oranje Leeuwen tegen de Fransen. Op het grasveld geven de leiders van de teams elkaar een hand, een knuffel, en begroeten de scheidrechters en secondanten. Coaches praten met elkaar en hebben plezier. Kinderen begeleiden de spelers, ze zijn even beroemd.
Op het veld gaat het er soms heftig aan toe -gewonden worden afgevoerd, neuzen gebroken, maar er is geen vijandschap. Al werd een coach wel De Generaal genoemd. Na afloop geven de coaches elkaar een hand, de spelers groeten elkaar – soms een knuffel, een glimlach. Op de tribunes slaat de menigte, vaak uitgedost met een plastic kaas op het hoofd, een leeuwenkop of anders, het schouwspel gaande. Trommels trommelen, trompetten blazen.
Soms kan de wereld nog zo heerlijk zijn.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Simone Triesman zegt
⚽️🎈😃