Elke dag zie ik op tv geweld, oorlogen, vernietiging van mensenlevens. Vaak veroorzaakt door dictators. Ze hebben macht over het volk door hun geheime diensten en politie die hun tegenstanders uitschakelen, vermoorden. Ze dwingen jonge mensen om wapens ter hand te nemen en anderen – tegenstanders worden ze genoemd- uit te schakelen, dood te maken.
Vaak begrijp ik niet dat het volk in die landen niet in opstand komt tegen die dictatoriale leiders. Het is mogelijk, dezer dagen wordt het verzet tegen de leiders van de CCP in China herdacht, nee, niet in China, op het Plein van de Hemelse Vrede in Peking, lang geleden. Met geweld neergeslagen maar toch een uiting van vrij denken.
De Berlijnse Muur viel ooit en op 20 december 1989 sprak de Roemeense leider Nicolae Ceauçescu het land toe op de televisie, waarin hij de westerse imperialisten de schuld gaf van de chaos in het land. Een dag later organiseerde de partijafdeling van Boekarest een massabijeenkomst van trouwe partijleden voor het gebouw van het Centraal Comité. Toen Ceauçescu aan zijn toespraak begon, begonnen de mensen voor het gebouw te scanderen en eisten zijn aftreden. De uitslag is bekend, Nicolae en zijn vrouw Elena werden na een schijnproces geëxecuteerd. De fusillade vond plaats op een militaire basis in Târgoviște en werd als bewijs van hun dood gefilmd en wereldwijd per televisie vertoond. Sindsdien is Roemenië een democratie.
Ik geloof vorig jaar dat een Russische militaire groepering oprukte naar Moskou en geen enkele tegenstand ondervond. De wereld hield haar adem in maar halverwege keerden de soldaten om en vervloog een droom. Morgen is het tachtig jaar geleden dat Europa van het nazidom werd bevrijd met landingen op de Franse invasiestranden.
Ik weet dat ik makkelijk praten heb, levend in een democratie. Dat ik mag zeggen en zingen wat ik wil. Power to the people. Vrijheid verkrijgen vereist moed maar is niet onmogelijk.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Rob de Klerk zegt
De vrijheid waarover gesproken kan worden is niet de ware vrijheid. Dus als je wilt dat “het” blijft zoals het is ga dan vooral stemmen op een partij die voor de vrijheid is. Ik heb wel gestemd.