Vanmorgen viel me op hoe hoog en breed de boom aan het worden is in het plantsoen voor de middenklasse-dependance van de Kloosterbunker, links van dit gebouw. Ik vind het prachtig, zo’n groene, rustgevende kolos, passend in de rest van het imposante groene gordijn rond de Kloosterbunker. Ze streelt mijn oog en gemoed.
Ik verheug me maar ik vraag me wel af hoe de medebroeders- en zusters daar letterlijk tegenaan kijken. Vanuit de dependance links kan/kon je heel ver weg, maar toch niet te, het centrum van de Maasstad zien liggen. Is het zicht geblokkeerd? Is zo’n boom dan een vervelende muur? Moeten die mensen een drone met camera bestellen om toch zicht te hebben op de omgeving? Zo heeft alles twee kanten.
Over een muur gesproken. Eigenlijk een schutting. Het is lang geleden dat een bewoner van een pand in ik geloof Nieuw-Vossemeer een schutting tussen zijn tuin en die van zijn buren liet plaatsen omdat er poep in zijn tuin gegooid werd en hij de buren daarvan verdacht. Een camera om de dader te achterhalen leverde geen dader op, op de beelden was alleen een hand en een drol zichtbaar. De van het poepsmijten verdachte moest overdag het licht opsteken om iets te kunnen zien in huis. In Rotterdam had je in die tijd een ploegje onrechtbestrijders die van wanten wisten, zeg maar Rooie Reuzen, en die hoorden van de poepschutting, zoals het bouwwerkje al werd genoemd. Ze hadden meelij met de slachtoffers. Op een dag trokken ze naar Nieuw-Vossemeer en binnen een uurtje kon het licht bij de buren uit. Het poepsmijten hield op en de dader is nooit gepakt.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.