Het is een tekst uit een gevoelig liedje van Rob de Nijs, een foto van vroeger.
‘hier heb ik nog een foto van heel lang geleden,
maar als ik blijf kijken, dan wordt het weer heden’‘als me het leven tegenzit,
denk ik aan die tijd’
Foto’s zijn een verstild verleden. Ik maakte ze zelf maar werd er ook op afgebeeld. Papieren foto’s. Ontwikkeld en afgedrukt. Vergeeld verleden. Vroeger was het beter.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
