Gisteren was de sterfdag van mijn vader, lang geleden. Ik brandde in het oude porseleinen huisje van mijn overgrootmoeder opoe Kee uit Kralingen een kaarsje voor hem. Ik zag hem voor me, een bijzondere man. Frans heette hij, mijn moeder Grietje, Frans en Grietje.
Ik heb een Friese klok, ooit van mijn moeder, qua afkomst voor 50 procent Friezin, gekregen. Tegen half drie gistermiddag haalde ik de twee koperen gewichten voorzichtig op en later op de avond merkte ik dat de slinger stilstond en de klok niet meer tikte. Op de dag en bijna het uur dat mijn vader overleed in een Rotterdams ziekenhuis.
Ik schreef al eerder over mijn spirituele ervaringen. Een geur van rozen die ik inademde toen mijn schoonmoeder stierf (ze hield veel van rozen), een laatste verbale groet van mijn dode moeder toen ze de de aarde verliet, een waarschuwing van weet ik wie in een spannende situatie die mij het leven redde. En nu een stilstaande klok die al vijftig jaar onafgebroken tikt, behalve toen een kleinzoon aan de gewichten ging hangen en de klok een paar weken bij een reparateur was. Het zal wel toeval zijn, een beetje klokvergankelijkheid. Maar toch…
In spirituele kringen kan een opeens zonder technische reden stilstaande klok een doodsbericht betekenen. Ben benieuwd wat de postbode de komende dagen brengt. Of staan klokken ook stil in oude sterfgevallen? Nou, dan heb ik nog heel wat reparaties voor de boeg.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.