Tienduizenden Nederlanders zijn al maanden ziek door een met antibiotica niet te behandelen bacterie. Klachten: hoofdpijn, koortsig, hoesten, tranende ogen, slijm, loopneus en pijn in de gewrichten. Bij mij manifesteerden de klachten zich in oktober vorig jaar en ik wachtte acht weken alvorens de huisarts te raadplegen. Die gaf mij een antibioticum dat ‘zeker zou helpen’ en de besmettelijkheid zou wegnemen zodat ik weer mensen in de Kloosterbunker kon ontvangen. Niet dus, de klachten bleven en de huisarts zei dat ze niets meer voor mij kon betekenen (met deze klachten).
Sindsdien ga ik door het leven als een proestende zeehond. Vanmorgen stuurde ik mijn huisarts via het medisch portaal een bericht met de vraag of er al een behandeling tegen deze klachten mogelijk is. Dat is tegenwoordig normaal, een virtueel consult. De huisarts vertelde mij vorig jaar dat er een moment komt dat zij nauwelijks patiënten meer zal zien, behalve dan in spoedgevallen. Ze keek er niet vrolijk bij.
Laatst was ze in de Kloosterbunker om de Oude Monnik een bilprik te geven, met een middel tegen artrose. Ze bleef daarna nog een tijdje bij mij aan tafel zitten, administratie doen van andere patiënten, zo sprak ze. Maar ik merkte dat ze behoefte had aan een gesprek, menselijk contact in een virtuele maatschappij. Een kop koffie ook. Praatje pot. De omgekeerde wereld.
Wat een wereld, wat een leven.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Wulf zegt
Als iedereen ook 8 weken zou afwachten of een klacht of ongemak eventueel vanzelf overgaat dan zouden huisartsen praktijken het rustiger hebben. Maar dat is weer onverstandig zeggen ze. Ik heb er goede ervaringen mee.
Jacob van van Keulen zegt
Het moet niet gekker worden..Jippie A I Jee? Nee