Het lijkt erop dat we ons meer verbonden voelen met geld en macht, dan met elkaar, de natuur en rechtvaardigheid. Er heeft een omkering van waarden plaatsgevonden en deze is nog steeds gaande. Hoe doen we dat, hoe zorgen we ervoor dat we massaal met deze omkering van waarden bezig zijn? Hoe komt het dat we steeds individualistischer worden, terwijl we weten dat sociale verbondenheid voorwaarde is voor een mooi en goed leven. We stellen ons de vraag of het mogelijk is om geboden voor een ongelukkige samenleving op te stellen en zo te reflecteren op wat we fout doen? De vorige keer bespraken we de rol van de politiek, vandaag die van journalisten.
Gebod 2. Geloven dat er een kenbare waarheid is en dat jij die vertegenwoordigt.
Als we denken dat er een kenbare waarheid is en dat wij die waarheid bezitten, dan is de stap klein om mensen met een andere mening te betittelen als een wappie, onwetend en verdwaald. Als mensen het idee hebben dat ze veroordeeld en of buitengesloten worden, dan gaan ze zich verzetten. De tegenreactie is aanvankelijk rustig, maar zal in de loop van de tijd emotioneler worden. Uiteindelijk kan het uitmonden is schreeuwen, schelden en doodsbedreigingen. Polarisatie heeft tot gevolg dat beide partijen steeds meer overtuigd raken van hun eigen gelijk. Als je met de vergissing leeft dat de waarheid kenbaar is en je denkt deze te bezitten, dan denk je ook te weten wat niet waar is. Jouw standpunt is verheven boven het standpunt van de ander. Dit is typisch linkerhersenhelft denken. Je denkt vanuit een model dat je aanziet voor de werkelijkheid en je bent je niet bewust van wat je allemaal niet weet. De feiten worden vervolgens aangepast, opdat ze passen in het bedachte model, dat zonder zelfkritiek gezien wordt als waar.
Als dit eigen gelijk gehanteerd wordt als de waarheid, dan is er sprake van een ‘gesloten’ geloof. Een ‘open’ geloof houdt in dat wat er geloofd wordt een mogelijkheid is. Mensen met een gesloten geloof zijn in wat ze geloven extremisten en zij kunnen over hun geloof geen dialoog aangaan. Over ‘waarheid’ valt niet te twisten of te twijfelen. Extremisten willen de andersgelovigen overtuigen of ondergraven of uitsluiten. En daarmee gaat ‘samen’ kapot.
In de coronatijd werd het wel erg duidelijk, de belangrijkste media volgden de politieke agenda van de regering, die uitdroegen de waarheid in pacht te hebben. De standpunten van de regering, de “wetenschap” en journalisten waren niet meer van elkaar te onderscheiden. Een extreem voorbeeld gaf de hoofdredacteur van de Volkskrant, die in de Coronatijd zijn journalisten verbood mensen die kritisch stonden t.o.v. het regeringsbeleid een podium te geven. De volgzaamheid van journalisten is minder zichtbaar als politici en gelijkgezinde “wetenschappers” zelf aan het woord gelaten worden. Zoals de politica Attje Kuiken die het idee lanceerde andersdenkende artsen hun BIG registratie af te pakken. Of de toenmalige minister van Volksgezondheid Hugo de Jonge die artsen die Ivermectine en Hydroxychloroquine voorschreven voor het tuchtrecht wilde slepen. Kritiekloos kregen ze hun podium.
Als journalisten en deskundigen zich zo makkelijk laten gebruiken, dan weet je dat de politiek daar gretig gebruik van zal maken. En vergeet niet de NPO krijgt jaarlijks een klein miljard subsidie. Op 3 januari 2021 werd de documentaire “Van Beiroet tot Binnenhof” uitgezonden. Het was twee en een halve maand voor de Tweede Kamerverkiezingen, maar de VPRO wilde ons doen geloven dat deze gratis zendtijd voor Sigrid Kaag niets met de verkiezingen te maken had. Eén zin hadden ze er vergeten uit te monteren, namelijk de uitspraak “wie zijn die mensen”. Zittend op de achterbank van haar dienstauto zette Sigrid Kaag daarmee hele bevolkingsgroepen weg.
We verwachten van journalisten werkzaam bij de gesubsidieerde NPO, dat ze op zoek zijn naar feiten en alle politieke partijen dezelfde kansen geven. De bevolking weet of voelt aan dat hieraan tegenwoordig niet voldaan wordt. Het optreden van mevrouw Kaag in de Nederlandse politiek werd geen succes en na de val van het kabinet Rutte 4 deelde ze mee dat ze zich uit de Nederlandse politiek terugtrok. Ze noemde ook een duidelijke reden voor haar vertrek: vrouwenhaat. Het programma Nieuwsuur (NPO) bevestigde deze conclusie en onderbouwde dat met resultaten van “onderzoek” om het geheel een wetenschappelijke status te geven.
Kennelijk was hun idee van het bezitten van de waarheid zo sterk dat de feiten aangepast werden en niet een klein beetje. Slechts 1 procent van alle kritiek op de politicus mevrouw Kaag ging over haar vrouw zijn. Natuurlijk nog stuitend, maar 1% is niet een meerderheid. Van de kijkers van Nieuwsuur gelooft nu een deel dat er hier te lande een enorme vrouwenhaat is. Een ander deel heeft geleerd dat zelfs goed bekend staande journalisten niet te vertrouwen zijn. Femke Merel van Kooten, voormalig Tweede Kamerlid, reageerde in een column: “Ik voel geen enkele verwantschap met Sigrid Kaag. Nu ze de ééndimensionale benadering kiest van slachtofferschap wordt elke vorm van kritiek op haar leiderschap vrijwel onmogelijk”. Op Twitter was het weer oorlog over het thema vrouwenhaat, uitgelokt door een zogenaamde kwaliteitsprogramma van de NPO.
Bekend is dat veel oud-politici toezichthoudende en bestuurlijke functies bekleden bij de NPO. Deze mensen bepalen hoe de zendtijd verdeeld moet worden en hun machtspositie is de sleutel tot het misbruik maken van hun positie. De meeste journalisten zullen zich conformeren, mede omdat ze anders niet uitgenodigd worden bij de verdeling van nieuwe opdrachten. Vaste aanstellingen bij journalisten zijn uitzondering. Machtsmisbruik bij de NPO is geen vervelend bijverschijnsel, het is de cultuur. Mensen hebben dergelijke manipulaties op een gegeven moment wel door. Zelfs journalisten moeten inmiddels extra aandacht hebben voor hun eigen veiligheid. Overal in de samenleving ontstaan hoogoplopende discussies, mede uitgelokt door de media. De dialoog in de talkshows wordt gekanaliseerd, o.a. door politici met een andere ideologie verdacht te maken en deskundigen met een dissidente mening niet of minder uit te nodigen. Er moet namelijk consensus uitgestraald worden. Andersdenkenden worden geweerd uit de media en worden neergezet als dom. “Wie zijn die mensen?” is niet zomaar een vraag, het is vanuit de hoogte neerkijkend op gewone mensen.
Journalisten stellen zich te vaak op als kruisridders en niet gelovigen zijn Wappies. Journalisten gaan voorop in het polariseren en het opzetten van groepen mensen tegenover elkaar. Gevolg is een groeiend wantrouwen naar journalisten en deskundigen, steeds heftiger wordende discussies en scheldpartijen en een samenleving die verder uit elkaar valt. Met het uitdragen van ‘wij hebben de waarheid’ wordt verbondenheid geslachtofferd. Kunnen we voor de bestuurders van de NPO ook nieuwe verkiezingen uitschrijven?
Rob van Boven (1951) is psycholoog en geregistreerd psychotherapeut. Hij was consultant voor verschillende organisaties (drugs en verslaving counseling, vaardigheden workshops) en werkte vijftien jaar als een behandelingscoördinator in een psychiatrische instelling. Bij Rob van Boven wordt het geloof van de overlever bewust gemaakt en een juiste plaats gegeven. Het doel is om los te komen van de dwang van het geloof en bewustzijn te ontwikkelen naast deze denk- en voelpatronen. Hoe meer je van het geloof van de overlever bevrijd bent, zonder het te bestrijden, maar door het de juiste plek te geven, hoe vrijer je kan leven.
Luuk Mur ( 1952) is psycholoog en heeft een drietal boeken geschreven over de door hemzelf ontwikkelde hulpverleningsmethode communitysupport. Hij is lid van de Dzogchen Community Nederland. Dzogchen is een vorm van Tibetaans boeddhisme waarbij veel belang wordt gehecht aan de ontwikkeling van individueel bewustzijn. Bij deze traditie streeft men naar non-dualiteit van het bewustzijn. Mensen zijn zich niet alleen bewust ( je weet dat je dit leest), maar je kunt je ook bewust zijn van dit eerste bewustzijn. Dit meta-bewustzijn wordt ‘gewaarzijn’ genoemd.
Piet Nusteleijn zegt
Een hele, mijn inziens juiste, zienswijze en weergave van het gebeuren.
G.J. Smeets zegt
Luuk, Rob
Tja, alsof journastiek (daar zegt het stukje over te gaan) samenvalt met NPO (daar gaat het stuk feitelijk over). Kom op zeg, heren, dat jullie zelf als stukjesschrijvers in deze krant te lamlendig zijn om je over journalistiek te informeren moet je niet met verwarren met de lamlendig sommige anderen. Nogmaals, jullie hebben het over jouirnalistiek. Zoek effe op www de website van Vereniging van Onderzoeksjournalisten (600 leden) op. Check gelijk effe de website van stichting Investico. En bekijk ook eens de regelmatige hoofdredactionele zelfkritiek van Dagblad Trouw, NRC, VK etc. eens in. Jullie doen in dit stukje over NPOI journalistiek wat je journalisten aanrekent: stemming maken. Ga je schamen en informeer je fatsoenlijk alvorens je je over het journalistieke bedrijf uilaat.
@Piet
zie boven.
Joop Ha Hoek zegt
Als professionele onderzoeksjournalist ben ik het in grote lijnen wel eens met de stelling van Rob en Luuk over de NPO en de journalistiek. Natuurlijk zijn er goede onderzoeksjournalisten en actualiteitsprogramma’s, zoals Zembla. Maar regelmatig kijk ik naar programma’s waarbij ik het mij afvraag: waar gaat dit over, waar blijven de antwoorden op de vijf w’s: wie, wat, waar, waarom, wanneer en hoe. Dat een vereniging van onderzoeksjournalisten 600 leden zou hebben zegt niets over de kwaliteit van het onderzoek. Je moet soms chargeren zoals Luuk en Rob in hun columns doen om dingen duidelijk te maken. En van de meeste talkshows in de avond krijg ik hevige jeuk. Zelfvoldane presentatoren temidden van een klein groepje ouwe bekenden. Ik zou dit zelfs geen amusement willen noemen. Weg ermee.
Peter C.Hendriks zegt
Stemmingmakerij viert hoogtij bij de NPO. Luister maar eens naar mevrouw plag in de ochtend. Daar wordt een zogenaamd willekeurige stelling gedeponeerd waarop luisteraars kunnen reageren. Ze hebben daar kennelijk ook een soort van community waar je blijk baar lid van kan zijn. Als ik voor iedere keer dat zij journalistiek zegt een Euro krijg ben ik binnen de kortste keren schatrijk. Zoals bij de hele NPO is dit een typisch voorbeeld van laakbare journalistiek. Een ieder die het met een stelling eens is wordt ruimschoots aan het woord gelaten, een tegenstander wordt snel afgekapt. Na de politiek mag er ook een bezem door de door de gemeenschap gesubsidieerde NPO. Ze brengen alleen nog programma’s tussen de reclames door. De talk shows zijn uitermate sterk gekleusd.
Luuk Mur zegt
Natuurlijk zijn veel onderzoeksjournalisten goed. Maar dat er een probleem is blijkt ook uit een artikel in VN. De Journalisten Kim van Keken en Joost Ramaer verdiepten zich in de geldstromen van en naar Albrecht. Onderzoeksjournalisten die in het nauw gebracht worden en hun missie blijven volgen. Moedig.
https://www.vn.nl/yoeri
(een link is door de moderator verwijderd, slechts bij hoge uitzondering plaatsen we links naar andere media)
Joop Ha Hoek zegt
Rob en Luuk signaleerden het al: malaise met arbeidscontracten bij de NPO. En dat gaat verbeteren.
Bericht van de journalisten vakbond NVJ van maandag 17 juli 2023
De NVJ heeft met de NPO een onderhandelingsresultaat bereikt over een nieuwe Omroep-cao voor 2024. Het resultaat komt neer op meer werkzekerheid, een forse vermindering van het aantal tijdelijke contracten, hogere vergoedingen voor zzp’ers, en een loonsverhoging van ruim een maandsalaris voor alle omroepmedewerkers. De NVJ legt het onderhandelingsresultaat positief voor aan de leden werkzaam bij de Publieke Omroep.
Concreet houdt het onderhandelingsresultaat in:
Een structurele loonsverhoging van 5% per 1 januari 2023
Een structurele loonsverhoging van 3,5% per 1 januari 2024
Freelance tarieven voor nieuwe en voortgezette opdrachten volgen per 1 september 2023 de cao-verhogingen: 5% per september 2023 en 3,5% per januari 2024
Meer zekerheid door o.a. meer vaste contracten: ketenbepaling gaat van 6 tijdelijke contracten in 4 jaar naar maximaal 3 in 2 jaar
Stagevergoeding wordt € 475 per 1 september 2023 en stijgt per 1 januari 2024 mee met de cao-verhogingen
Wais Shirbaz, secretaris Omroep: ‘Met deze afspraken zetten we een enorme stap richting het creëren van werkzekerheid voor de medewerkers van de omroep.’
Dit onderhandelingsresultaat vergroot de werkzekerheid door meer vaste banen te creëren. Voortaan mag een oproep een programmatisch medewerker maximaal 3 contracten voor bepaalde tijd aanbieden gedurende een termijn van maximaal 24 maanden. In de oude cao ging het om maximaal 6 contracten gedurende 48 maanden. Om lopende contracten toch nog wat ruimte te bieden, is 2024 als overgangsjaar aangemerkt.
Werkzekerheid is al jarenlang een speerpunt voor de NVJ. Een cultuur van tijdelijke contracten creëert voortdurende onzekerheid voor makers en heeft negatieve gevolgen voor de veiligheid op de werkvloer. Dat past niet bij de publieke omroep als werkgever. Met dit akkoord committeren de omroepen zich aan het creëren van meer vaste banen. De inzet is om per 1 januarri 2027 een verhouding van 80% vaste en 20% tijdelijke contracten te realiseren.’
Rob van Boven zegt
Goede morgen Joop, er zit mij iets niet lekker. De heer Smeets meent ons te moeten beledigen vanuit een voor mij onbekende behoefte.( gaan we in ons volgende artikel op in ) Luuk en ik zouden te lamlendig zijn voor iets. Ik vind het zonde dat dit in het boeddhistisch dagblad een podium heeft het gekregen. Daarnaast lijkt het me zinnig dhr. Smeets te beschermen voor zijn weinig Boeddhistische houding door een dergelijk bericht te retourneren en niet te plaatsen in dit mooie dagblad. Als mensen andere visies hebben als de onze is dat natuurlijk prima en welkom. We hebben immers geen van allen de waarheid in pacht. Met vriendelijke groeten Rob van Boven
Joop Ha Hoek zegt
Bij het toelaten van reacties houden wij altijd in de gaten of teksten inhoudelijk gaan over de inhoud en niet onterecht beledigend zijn. Wij zijn daarin ruimdenkend. Maar regelmatig weigeren wij reacties van lezers, niemand uitgezonderd, vanwege taalgebruik of suggesties. Beschermen doen we niemand, ieder heeft recht op een mening. Of een houding boeddhistisch is, weet ik niet. Wij hanteren als BD juist spreken en handelen. Maar ook persvrijheid en vrijheid van spreken en schrijven.
G.J. Smeets zegt
“Daarnaast lijkt het me zinnig dhr. Smeets te beschermen voor zijn weinig Boeddhistische houding”
Hahha, zelden zo’n paternalistische opmerking in deze krant gelezen. De moderator heeft er dan ook korte metten mee gemaakt, beste Rob.
Piet Nusteleijn zegt
Het draait om de onafhankelijkheid van de media. De media schijven ons een werkelijkheid voor. Althans dat lees ik in bijvoorbeeld: de andere krant, Gezond Verstand, Blckbx tv
“Want er is meer aan de hand”.
Joop Ha Hoek zegt
De werkelijkheid bestaat niet, ook niet bij de andere krant. Wat nu echt lijkt is morgen onzin of bedrog.
Piet Nusteleijn zegt
Joop, je doet net alsof je niet weet waarover ik spreek. Momenteel lees ik het boek van Kees van der Pijl; “De tragedie van Oekraïne-Europa als opmarsgebied voor de oorlog tegen Rusland”. Zoveel te bestuderen over een werkelijkheid. Die niet belicht werd en wordt in de reguliere media. De conclusie moet zijn dat ons een zienswijze wordt voorgeschreven.
Door de mensen die de macht hanteren; de voorgeschreven werkelijkheid.
Joop Ha Hoek zegt
De werkelijkheid bestaat niet, er is perceptie, er zijn aannames, veel blijft verborgen, er zijn manipulaties, in het verleden waren er valse boekenschrijvers of presentatoren, zoals Boudewijn Buch.