Vanuit de Kloosterbunker heb ik goed uitzicht op straat. Er gebeurt nauwelijks iets. Af en toe zie ik een man voorbij zie lopen met een mank been, hij schommelt tijdens het gaan. Ik vraag me af hoe het kan dat ik hem zo vaak zie- waar komt hij vandaan en waarheen? Waarom kijk ik juist op dat moment naar buiten?
Vanmorgen stak een vrouw met een rollator de straat over en tegelijkertijd kwam een andere vrouw met een bakfiets met twee kleine kinderen aangereden. Ze zouden botsen als de bakfietsvrouw niet een vloeiende beweging had gemaakt.
Het deed me denken aan twee professionele schaatsers op een ijsbaan die van baan moeten verwisselen. Soms houdt de een in om de ander voorrang te geven. Dat is het leven: rekening met elkaar houden.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.