Het gebeurde vandaag in dezelfde ruimte in de Kloosterbunker. Ik groef een enorme dahliaknol uit een bak met aarde en legde hem te drogen om in het voorjaar weer te stralen op het balkon: anderhalve meter hoog met prachtige rode bloemen. Zorgende handen.
En ik knipte een sanseveria aan stukken die al sinds augustus 2023 de ruimte zuiverde waarin zij stond. Een deel van de plant leefde nog, de rest leek gemummificeerd. De snoeischaar knipte het leven weg. Alle.
Een man, twee beslissingen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Gerry Verbeek zegt
🙏🌟💐🌼🌾🌺🌸💮🌻✨🌟⭐💫🌠🌌🪐🌑🧭🌃🗺️💺