Deskundigen kondigen voor november een nieuwe coronagolf aan. Wat moet ik met die informatie?
Ik heb nog dozen met ontsmettende gel, kunststof handschoenen, honderden mondkapjes en tientallen zelftesten in de kast staan en mijd nog steeds grote gezelschappen en schud geen handen noch geef ik knuffels. Ik doe alleen de deur van de Kloosterbunker open als ik iemand verwacht en houd binnen afstand. Maar mijn hele omgeving heeft al corona gehad, behalve mijn vriendin, de kleindochter van zeevisser Thijmen en ik zelf. November zal dus mijn leefpatroon niet wijzigen. Ik vind het gewoon lullig om aan corona te sterven.
Deskundigen kondigen vandaag een enorme stijging van het aantal kankergevallen aan voor de komende jaren. Met name onder ouderen waartoe ik behoor. Wat moet ik met die informatie? Ik leef zo gezond mogelijk, veel bio en vega en ik slik supplementen waarvan wordt gezegd dat ze nep zijn. Een bloedtest onlangs wees uit dat het lichaam op orde is maar de huisarts zegt dat in een test niet alles wordt gemeten. De doden in mijn familie zijn veelal aan kanker gestorven, behalve mijn broer (aan een bacteriële infectie) en mijn zus (griep). Vrijdag haal ik een griepprik. Ik ben een toekomstige dode, maar dat hoeft niet aan kanker te liggen. Alles is vergankelijk, nietwaar.
Vandaag was mijn vader jarig geweest, ik heb alleen nog wat foto’s van hem en een snoeimes, hij was de zoon van een kweker. Ik ben blij hem gekend te hebben.
Moedig voorwaarts!
Maddy Kok zegt
Dag Joop, wat geniet ik van je columns. (En vaak ook van andere artikelen in het Boeddhistisch dagblad.) Dankjewel daarvoor, als eerste. Als tweede wilde ik je wat zeggen in reactie op je berichtje van vandaag. Ik werk als theatermaker met onder andere met ouderen. mijn oudste speelster wordt zaterdag 96. Ik ben bezig met een project waarin we contact maken door op de muziek van live muzikanten samen te bewegen met dementerende ouderen. Mensen op de rand van het leven. Daarnaast doe ik nu via theater ook een onderzoek naar de dood; hoe kan ik lichter om leren gaan met mijn sterfelijkheid en vooral ook de sterfelijkheid van de anderen om mijn heen. ‘Hou me vast. laat me los.’ Ik las je column over de cijfers over corona en kanker en ik begrijp wat je schrijft. Maar ik had ook zin om je even te sturen wat ik dacht toen ik het las; ‘Pas op om niet te sterven aan de angst voor het sterven.’ In mijn onderzoek stuitte ik op teksten van Michel de Montaigne; filosoof 16e eeuw. Hij stimuleert om je elke dag voort te stellen dat het je laatste dag is, om je zo steeds opnieuw te verhouden tot je dood, maar vooral tot het leven. (een soort oefenen in sterven toch?) Mijn voorstelling gaat daarom heten; ‘Onze laatste dag’. Waarin we ons leven én onze dood samen met ons publiek gaan vieren. Vanuit een samenwerking met kunstenaars uit verschillende kunstdisciplines. Samen vieren dat we mochten komen en dat we dus op een gegeven moment ook weer gaan. Het deed me zeer om te lezen dat je niemand meer knuffelt uit angst om aan corona te sterven. Auw. Zonder oordeel dit hoor. Als jij zo gelukkig bent is het fijn. Maar ik kan dat me niet zo goed voorstellen, want Ik doe eigenlijk juist het tegenover gestelde; Ik geniet oeverloos van de mensen en de liefde om me heen, en ik knuffel daarom ook met iedereen die dat net zo graag wil als ik, zodat als dit mijn laatste dag is, ik hem ten volle geleefd heb… Dus uit compassie wilde ik je even zeggen; Vergeet je niet je liefde te leven Joop? Misschien is vandaag wel de laatste dag dat het kan. Lieve groetjes Maddy Kok
Wulf zegt
Waar mogen we nog aan dood gaan, in tijden van overbevolking?!