Het jaar 2022 – dag 263 – balkongedoe

Mijn vriendin, de kleindochter van zeevisser Thijmen, en ik houden veel van mensen. We zouden eenieder wel willen groeten en ontmoeten doch het leven is zo vluchtig en de kansen zo gering dat we vandaag besloten om vanaf het op elf meter hoogte liggende balkon van de Kloosterbunker de mensen beneden ons toe te zwaaien. Goed voorbeeld doet goed volgen, nietwaar.

We haalden een goed gekleed meisje van een jaar of achttien van straat- als onze dochter, en openden de balkondeur van de Kloosterbunker en stapten het balkon op waar de zwaaiscene begon. In de tuin beneden verzamelde zich wat publiek dat wij vrolijk bezwaaiden.

We zagen de mensen beneden ons hun draagbare telefoons gebruiken, oh, dachten wij, die bellen familie en vrienden om ook bezwaaid te worden. Al snel kwam de politie te paard ter plaatse, gevolgd door ambulances en brandweerauto’s, ook een ladderwagen. En artsen en verpleegkundigen van de GGZ die ons met verrekijkers observeerden. De baas van de politie trad naar voren en riep door zijn megafoon tegen ons: verwijder u of geweld zal worden gebruikt. We bleven staan en zwaaien. We zijn niet gek. Anderen dachten daar anders over.

Opeens verscheen in ons zicht een bak aan een kabel van een kraanwagen waarin psychiaters en GGZ-personeel. Binnen een paar seconden werden wij, de vrolijke zwaaiers, platgespoten en afgevoerd. Het zal nog wel een tijdje duren voor wij weer in de Kloosterbunker zijn.

Moedig voorwaarts!

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.