Toen ik nog voorzitter was van een ondernemingsraad organiseerden we regelmatig cursussen. We gingen de hei op, zo heette dat. Een paar keer was dat in Vierhouten op de Veluwe, waar we in een hotel met vergader-accommodatie verbleven.
Na het onderwijs waren we ’s avonds vrij en bijna altijd kwam dan het droeve verhaal van Willem de Oudste boven drijven. Willem was in de omgeving van Vierhouten eigenaar van de ‘Hennenboerderij 101’ met liefde voor zijn 3000 kippen. En regelmatig haalde hij de kolommen van de landelijke pers. En wel hierom.
Overdag scharrelden de hennen op grote stukken grond nabij ‘Hennenboerderij 101′ hun kostje bij elkaar en ’s nachts verbleven ze in grote schuren – wolven waren er toen nog niet op de Veluwe maar wel vossen, op het terrein van de boerderij.
Elke ochtend opende Willem de deuren van de loodsen en mochten de kippen de vrije natuur in. Hij had de dieren een commando geleerd: drie keer tok, dus tok, tok, tok, wat betekende ga maar, en dan zetten ze het op een rennen. Als de duisternis viel posteerde Willem zich met een Twentse gaostok, die hij overigens nimmer gebruikte, bij de geopende schuurdeuren en verordonneerde de dieren de schuur in te gaan. Maar dat was geen succes.
Willem had een spraakgebrek en stotterde als het niet ging zoals hij wenste. Als de duizenden kippen treuzelden om de schuur in te gaan en voet-voor-voetje aan kwamen zetten kreeg Willem er goed de smoor in, hij wilde naar huis. Boos riep hij dan tegen de kippen: Vort, de schuur in, anders sla ik je met de sssss…tok, tok, tok. En hup, daar gingen de hennen weer richting weiland.
Op een dag kreeg Willem van een oom in Schotland het advies om Schotse Collies in te zetten bij het richting schuur drijven van de kippen. Hij kocht er gelijk zes en toen waren de problemen voorbij.
‘Hennenboerderij 101’ bestaat niet meer en is door de regering geruimd vanwege het verzieken van het milieu, zure mest en zo. De honden zijn dood en ook Willem leeft niet meer. Alles is vergankelijk, alles komt, alles gaat, maar de verhalen blijven.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.