Wouter – kabinet negeert de chaos

We bevinden ons in een tijdperk van heftige woelingen. Op verschillende terreinen is er sprake van dat bestaande systemen ontbinden, aan het eind van hun latijn zijn. Klimaat, energie, zorg, onderwijs, grondstoffen, financieel: de vraagstukken zijn enorm, de problemen groot en af en toe acuut. We leven in tijden van chaos, op het ene terrein beginnend, op het andere al ver doorgezet.

Grote vraagstukken die om visie en actie vragen. Hoe gezapig verloopt, contrair aan de maatschappelijke werkelijkheid, het ‘debat’ in Den Haag. Och wat vuurwerk als het gaat om een vorm van weerwoord tegenover het provocerend en escalerend taalgebruik van de PVV of Forumleden.

Vergeleken met wat ons allemaal te wachten staat is het geneuzel. Natuurlijk betalen de onderklassen weer de hoogste prijs. En ja, de al decennialang toegenomen disproportionele ongelijkheid tussen een piepkleine bovenlaag en het precariaat en de verder verarmende middenklassen, is om woest van te worden. De, wat heet, linkse partijen pleiten voor koopkrachtplaatjes en koppelingen van AOW met minimumloon. Geen onzinnige standpunten.

Maar wie vertelt het grote verhaal? Het dichtstbij zijn de bijdragen van de Partij van de Dieren. Maar ook bij deze partij zie ik te weinig een samenhangende wake-up call.

We naderen kantelpunten, als voorboden voor enorme transitieopgaven waar we in Nederland (en als mensheid) voor staan. Waar zijn de politieke leiders die deze transitieopgaven aan de orde stellen en er  in voorop durven gaan, aansluitend bij wat er allemaal aan transitievisies bij mensen en groepen aanwezig en actief is?

Jan Rotmans noemt in zijn boek ‘Omarm de chaos’ tien transities. Naast de hiervoor door mij genoemde gaat het ook om voedsel (productie en consumptie), ruimte en water, sociaal, de circulaire economie en democratie.

Wat dat laatste betreft, de democratie, staat ons politieke systeem op de weg naar een duurzaam systeem nog helemaal aan het begin van een noodzakelijke transitie. We staan stil, wellicht hollen we achteruit met Rutte en deze coalitie en een (als het om echt grote vraagstukken gaat) tandeloze oppositie.

Wat zou het geweldig zijn geweest als het boek van Rotmans (‘Omarm de chaos’) als onderlegger was gebruikt voor het opstellen van een regeerakkoord.

Ik ben niet gedeprimeerd als het gaat om wat ons ecologisch boven het hoofd hangt, dat zou (zoals Rotmans stelt) verlammend werken. Ik ben ook niet angstig. Wel boos, beheerst boos, een boosheid die mij blijft aansporen tot daden. Zoals het schrijven van dit statement.

Tot slot, beveel ik ieder het boek van Jan Rotmans van harte aan, een boek dat ik samen met Koos Groenewoud recenseerde. Maar daarover later meer in het BD.