Ik ontmoette de man voor de deur van een bloemenzaak nadat ik bij een PostNL punt in het winkelcentrum een pakje had opgehaald. ‘Bevalt ‘ie,’ vroeg hij bij het passeren, wijzend op de Clax boodschappenwagen voor appartementbewoners die ik voortduwde. ‘Ik heb er namelijk ook pas één gekocht, maar nog niet in gebruik genomen’, zei de man. ‘Ja, bij mij duurde het ook een maand voordat ik er een winkel mee in durfde,’ zei ik.
De man vroeg waar de twee uitsteeksels onderaan de Clax voor waren, die had hij nog niet thuis kunnen brengen. Ik legde hem uit dat dat pootjes zijn om in ingeklapte toestand de Clax overeind te houden. Zelf heb ik een groene Clax, gekocht bij mevrouw Hasz in Balk, Friesland, de zilvergrijze gaf ik vorig jaar weg. ‘Je hebt ze tegenwoordig ook in het roze’, zei ik. ‘Nee, daar begin ik niet aan, voor je het weet word je in mekaar geslagen’, zei mijn gesprekspartner. ‘In Rotterdam houden ze niet zo van homo’s, mijn zoon brak zijn arm toen hij op de vlucht sloeg voor een groepje aanvallers’, antwoordde ik. ‘In Amsterdam ben je dan ook niet veilig, hoor’, zei de man.
Moedig voorwaarts.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
