Vanmorgen brak de zon even door en verlichtte de Kloosterruimte, en zag ik het, zo mooi. Vanaf de hoge leuningen van de Charlystoel waren er twee dunne draden gespannen naar de tafel iets verder, ik vermoed door een spin. Het moet vannacht gebeurd zijn, gisteren heb ik de stoel nog verplaatst. Het waren maar twee draden, niet meer niet minder. De functie van die draden ken ik niet. Trekt een spin zich op aan het spinsel, van de tafel naar de stoel of van de stoel naar de tafel. Zijn er andere dieren die draden maken, een paar dagen geleden scharrelde een kleine tor over de vloer.
De tafel kocht ik heel lang geleden bij een criminoloog in Rotterdam. Hij importeerde ze uit de VS, steeds een container vol. Hij moest maar afwachten of en wanneer ze werden geleverd. Ze werden gemaakt door ietwat gestoorde meubelmakers in een loods in een woestijn, ik meen in Nevada. Mijn salontafel heeft paarse gewelfde poten die in een interieur met Louis Quinze meubelen niet zou misstaan. Misschien gemaakt door een Franse gestoorde man. De criminoloog vertelde me dat een wiskundige er wiskundige meubels maakt en een liefhebber van koeien dierentafels.
De twee draden deden me denken aan verbondenheid, een groot goed in het boeddhisme. Alle mensen zijn met elkaar verbonden, dat voelt en is zo. Aan alle voorwerpen, dingen, materialen, voeding in huis hebben honderden mensen gewerkt. Voordat je een bak thee drinkt is er aarde in de plantages, wordt de grond bewerkt, theestruiken geplant en geoogst, blaadjes bewerkt en ingepakt, verscheept en in de winkel terecht gekomen. Zon en regen zorgden voor de groei. Kopjes en glazen, theepotten, zijn door mensen gemaakt, of door machines, ook door mensen vervaardigd. Suiker, melk, lepeltjes.
We leven in een tijd waarin het gevoel van saamhorigheid zwaar op de proef wordt gesteld. De maatschappij is gesplitst in voor – en tegenstanders, rechtse populisten zitten als volksvertegenwoordigers in de Kamer en prediken wij en zij. Gisteren keek ik naar Zembla, waarvan journalisten zijn geïnfiltreerd in groeperingen van Nederlandse en buitenlandse neonazi’s die geweld prediken. Het wachten is op een daad, zeggen terrorisme-experts.
De vrijheid van meningsuiting staat onder druk, journalisten worden bedreigd en in elkaar geslagen. Wetenschappers ook. Er zijn duizenden complotdenkers, mensen die niet meer geloven in de wetenschap maar vreemde figuren aanhangen die onbewezen verzinsels spuien en mensen tegen elkaar opzetten. Ze zeggen: het zijn geen verzinsels, het zijn complotten.
Ik weet het, het is een merkwaardige en onzekere tijd waarin we leven. Een tijd van uitsluiten ook, wie niet kan aantonen dat hij of zij gevaccineerd is tegen corona of corona heeft gehad, of met een zelftest aantoont dat hij/zij negatief is, kan het wel schudden in de maatschappij. Vele deuren blijven gesloten. Dwang wordt de norm. En het is natuurlijk ook vreemd dat je moet bewijzen dat je gezond bent. Of dat je geen chemicaliën in je lichaam laat spuiten en dat moet beargumenteren. Anderen vinden die twee miljoen mensen gevaarlijk, zien ze als de vijand.
Laten we ook zonder spinnendraden weer goed en integer omgaan met elkaar. Elkaars meningen of gedrag respecteren. Nooit komen uitingen van haat in deze wereld tot rust door haat, maar door niet te haten komen ze tot rust, dat is een eeuwige wet.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.