In de ondergelegen afdeling van de Kloosterbunker was het gistermiddag gezellig rumoerig. Er werd gelachen en verhalen verteld. Begin van de avond werd er gezongen: ‘Lang zal hij leven, lang zal hij leven, in de Gloria.’ Zachtjes zong ik mee aan het eind: ‘Hiep, hiep, hiep hoera.’ Weer een nieuw levensjaar.
De mensen die benedengaans wonen zijn geen pessimisten, zo heb ik ervaren. De wereld staat in brand en verzuipt, corona steekt in steeds nieuwe varianten de kop op. Angst heerst. ‘Lang zal hij leven’. Ik ben blij met zulke buren.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
