Vanmiddag de eerste prik gehaald tegen corona, een hemd met korte mouwen aangetrokken. Gisteren al de route naar de sporthal, waar de prikken worden toegediend, verkend. Zestien minuten met de auto. Een prik in Gouda lag op 17 minuten afstand. Het is nu.
De arts staat aan het voeteneind van mijn bed in het ziekenhuis. Ik ben net uit de narcose ontwaakt. Hij is nerveus en zegt: ‘We hebben je moeten reanimeren tijdens de operatie, er was een prop in je bloedbaan terecht gekomen.’ Een tijdje geleden alweer.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Piet Nusteleijn zegt
Begrijp ik nu dat je je angst overwonnen hebt en de vaccinatie genomen hebt? Wat moet ik met je stukje?
Joop Ha Hoek zegt
Dat is helemaal aan jou, Piet.
Wulf zegt
Ik ervaar wel de link die er is tussen eerste en tweede alinea. Wees gerust Joop, het zijn jonge vrouwen die soms stolsels oplopen na vaccinatie. Bedankt voor het delen van je gedachten…
Joop Ha Hoek zegt
Het zijn alleen maar herinneringen aan twee momenten in mijn leven. Niks meer.