Het jaar 2019 – dag 358 – somberen

Ik zie in mijn agenda dat het volgend jaar 2020 is. In mijn omgeving hoor ik geluiden van mensen die dat extra gaan vieren op de avond van 31 december en de overgang naar 1 januari. Ze zien 2020 als een bijzonder jaar door de ordening van de cijfers.

Toen de 21e eeuw een aanvang nam vlogen mensen naar landen waar als eerste de zon opkwam, om de nieuwe eeuw te begroeten. En toen de euro werd ingevoerd heerste er ook opwinding. Nou, het leven is alleen maar duurder geworden.

Mensen hebben dit soort kapstokken nodig om de moed erin te houden.

Zelf verkeer ik in een sombere stemming. De ordening van mijn eigen cijfers laten weten dat ik oud aan het worden ben.

Van mijn lievelingssanseveria staan twee stengels weg te rotten, van een vetplant die ik al sinds 1982 heb is vandaag een tak afgebroken zonder dat ik de plant aanraakte. Motten uit een net tropische pinda’s voor de mezen op het balkon dat ik in een keukenkastje bewaarde vliegen rond mijn hoofd- ik weet niet of er een causaal verband is tussen de mottenplaag en de kwijnende planten. Er zijn grote en kleine motten, ik haat ze allemaal.

In de keuken van de Kloosterbunker stonk het vandaag enorm: ik was gistermiddag vergeten een stukje Franse kaas- gekocht om mij op te vrolijken, in de koelkast te leggen. Zo bleek bij controle van de boodschappentas. Mijn Herman Miller bureaustoel schampte vandaag de kunststofplaat die op de grond ligt om de vloerbedekking te beschermen. De stukken vlogen door het Klooster.

Morgen komt mijn vriendin, de kleindochter van zeevisser Thijmen, een paar dagen naar mij en de Kloosterbunker. Dat is wel zeer leuk. Ze komt tegen koffietijd, ze noemt nooit een exacte tijd. Ik weet dat koffietijd ergens tussen 10 en 11 uur ligt.

Ik heb overwogen om vandaag een klein kerstboompje te kopen, maar het kuisen van het gebouw nam te veel tijd in beslag.

Ik volg de ontroerende serie Het geheime dagboek van Hendrik Groen. Eefje, de actrice uit de eerste serie, op wie Hendrik verliefd was, en die zo tragisch overleed blijkt helemaal niet dood te zijn. Ze speelt in een andere serie die op tv wordt uitgezonden. Ook Evert, de vriend van Hendrik,  is niet echt dood, hij presenteert Heel Holland Bakt, heb ik daar mijn tranen voor vergoten. Ik vind het ook niet kunnen, dat schijndode gedoe, dezelfde acteurs die steeds op andere plaatsen opduiken, daar betaal ik geen kijkgeld voor. Het zijn BDE-acteurs.

Bij de Aldi weiger ik altijd een kassabon, nu gooit de kassière de bon gewoon weg. Als ik protesteer tegen deze verspilling zegt ze: Hij komt er gewoon uit. Bij Appie kunnen ze het uitdraaien van een bon verhinderen.

Bij diezelfde Aldi had ik 2 spuitbussen slagroom ingeladen, voor bij de Apfelstrüdel en op de advocaat. Is het toch een beetje feest. Vanwege mijn overgewicht wilde ik de bussen na het afrekenen aan het zicht onttrekken en snel in de boodschappentas stoppen, het zal niet de eerste keer zijn dat ik mijn huisarts in die winkel tegen kom. Roept een klein meisje dat met haar moeder achter mij bij de kassa staat: ‘Die meneer heeft slagroom.’ Ik zie de afkeurende blikken van de andere klanten mijn richting gaan. Wakkert die moeder het vuurtje nog lekker aan en vraagt aan haar dochtertje: ‘Hoe weet jij dat dat slagroom is’. Ik zeg vals tegen de kleine meid: ‘Lekker hè, slagroom.’ Ze knikt, moeder kijkt bedrukt. De NSB is er niks bij.

Moedig voorwaarts!

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak,  woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken. Of te twijfelen aan het nu.