Om de zoveel uur kijk ik naar Het Journaal om te weten waar ik sta in de woelige samenleving. Of ik moet vluchten of vechten. Ik viel midden in een uitzending van het Nederlandse kabinet, een vrouw deed als minister het woord. Het gezelschap van ministers en de minister-president presenteerde enkele plannen om de milieucrisis tegen te gaan. Nee, niet echt, ze deden het een om het andere te kunnen doen. Zaken doen met gesloten beurzen.

Het een was om de 130 kilometergrens op snelwegen terug te brengen tot 100 kilometer zodat het andere, het bouwen van 75.000 nieuwe woningen, doorgang kan vinden. Een en een is nul. Het is helemaal geen milieumaatregel maar een zetje in de rug van bouwmaatschappijen en hun arbeiders. Het levert alleen maar woningen en werkgelegenheid op maar geen schoner milieu. En op de meeste snelwegen in de Randstad, waar de meeste milieuwinst te behalen zou zijn, mag al niet harder dan  honderd gereden worden.

Onze minister-president, slaaf van het grootkapitaal,  totaal ongeschikt om dit land door een crisis te leiden, die met zijn kabinet ons land ten gronde richt -politie, gezondheidszorg, onderwijs, ouderen, pensioenen, armoede, ggz, ga maar door, noemde het verlagen van 130 naar 100 kilometer per uur voor automobilisten op de snelwegen verschrikkelijk. Een ramp, in 10 jaar tijd niet iets zo verschrikkelijks meegemaakt. Mijn maag draaide om.

Een goede vriend van mij reed onlangs van Elst naar Rotterdam en hield vrijwillig een snelheid van honderd kilometer per uur aan. Hij arriveerde slechts drie minuten later dan zijn navigatiesysteem voorspelde in de Maasstad.

Rutte moet zich schamen voor zijn uitlatingen. Vrachtwagens rijden vaak al niet harder dan 100 op de snelwegen. Hulpverleners hebben een zwaailicht en sirene en als je met je zwangere vrouw of je stervende oma op weg bent naar het ziekenhuis en 140 rijdt zal geen rechter je tot een onvoorwaardelijke straf veroordelen.

Rutte staat in zijn hemd voor de achterban, mensen in dikke bolides die hij de 130 had beloofd. Maar zei hij, tijdens de presentatie vandaag, het landsbelang gaat boven het partijbelang. Versprak hij zich: partijbelang. Hij is toch de minister-president van iedereen, ook voor de eenzame fietser, Jan met de pet. Hij staat toch boven de partijen?

Ik hou er van om het simpel te maken: als er een militaire tank wordt uitgeschakeld sterven er 5 mensen. Het Journaal zal melden dat er zoveel tanks zijn uitgeschakeld.

In het hoofd van Rutte is het landsbelang dat van het grootkapitaal, maar in Nederland wonen meer dan 17 miljoen mensen om wiens belang het gaat. Die mensen willen in een goede gezondheid oud worden, een baan hebben, goed onderwijs en betaalbare gezondheidszorg. En als ze politie en brandweer en een ambulance nodig hebben die dan ook uitrukken. En niet bemand worden door zogenoemde mantelzorgers: wat een verschrikkelijk woord. Familieslaven zijn het nu ze in een systeem zitten. Van vrijwilligheid is geen sprake meer.

Er zou nu ook een noodwet in werking treden om de dijken te verzwaren en te verhogen. Boeren uit te kopen en vervuilde grond op te slaan in rijks depots. Maar die vervuilde grond is al jaren bekend, vervuilende boeren ook en dat het water stijgt ook. Regeren is vooruitzien, de put dempen, noem maar op.

Hard rijden is hard sterven. Ik ben geen verkeersdeskundige maar ik vermoed dat het veiliger zal worden op de snelwegen.

Nu nog een beslissing over dat vliegveldje in Lelystad en het meer dan nu het geval is begrenzen van de vliegbewegingen van Schiphol.

Vandaag ontving Rutte in het Catshuis ook een delegatie van verontruste boeren. Ik zag dat ze een kommetje soep kregen aangeboden. Dat boeren verontrust zijn begrijp ik en vind ik jammer. Peter Faber, een bekende acteur, zei gisteren dat ons land te klein is voor al die industrie en boerderijen waarvan er vele gericht zijn op export. Ik vermoed dat Rutte tegen de delegatie heeft gezegd dat het landsbelang boven dat van boeren gaat. Dergelijke ontvangsten zijn zinloos, goede tijden, slechte tijden is allang geen soap meer.

Moedig voorwaarts!

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak,  woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken. Of te twijfelen aan het nu.