Herhaaldelijk heb ik me de vraag gesteld of de overheid een kind nog wel waardevol vindt. Kan het nog een beroep op het recht doen?
Een kind dat in Nederland is geboren en na 9 jaar in Nederland is geworteld mag hier niet langer blijven. Het wordt uitgezet naar een land waar het nooit heeft gewoond.
Het gaat om een kind dat in Nederland is opgegroeid en hier wil studeren en werken, in ons land dat nu al een nijpend tekort heeft aan jonge arbeidskrachten. Wat is de achtergrond van dit beleid?
De overheid baseert haar besluit op de geldende wetgeving. Het belang van wetshandhaving telt zwaarder dan het belang van een individueel persoon in onze democratie.
Dan komt vanzelf de voor de hand liggende vraag in mij op wat de bedoeling is van onze democratische wetgeving. Is het nog democratisch en gaat het nog om menselijk welzijn? Democratie is gericht op het welzijn van het volk. Dat vraagt vanzelfsprekend om ordening van de samenleving en daar is wetgeving voor nodig
Maar hoe is het dan mogelijk is dat in onze democratie de wetgeving doel wordt en dat het individuele belang van mensen wordt gebruikt om dat juridische doel te bereiken? Ik denk dat de lezer met gezond verstand hier zelf een conclusie uit kan trekken, want we leven in Nederland in een democratie en niet in een dictatuur.
Piet Nusteleijn zegt
Het welzijn van het volk.
We strijden over: wie behoort tot het volk…
Het probleem begint met woorden als “ons volk, ons land”
Het welzijn van “ons”.
Het probeem ontstaat wanneer er begrensd wordt.
“jij mag wel bij ons zijn, en jij mag niet bij ons blijven”.
We zijn één wereld, we zijn één volk. Één mensheid.
Met groet.