Herman van Veen zingt: ‘Ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk was ik nooit.’
Vorige week keek ik op tv naar een indringende documentaire over het Amerikaanse online winkelbedrijf Amazone en ik verviel in grote columnistische somberheid over de toekomst van de mensen op deze aarde. Ik incluis. Het bedrijf groeit internationaal steeds groter, ook in Europa, heeft duizenden mensen voor zich werken die geen vast arbeidscontract hebben, geen pensioen opbouwen en minimaal worden betaald voor hun werk in dikwijls hun eigen auto. Het streven van Amazone is volgens de mensen in de documentaire om alle concurrentie uit te schakelen zodat eenieder alleen maar bij Amazone de spullen kan bestellen die we denken nodig te hebben. Het bedrijf maakt niet zoveel winst omdat het tegen lage prijzen verkoopt om klanten aan zich te binden- maar verkoopt de gegevens van al die miljoenen klanten aan derden, onder wie inlichtingendiensten. Leven pooiers ook niet over letterlijk de rug van anderen?
Het bedrijf betaalt nauwelijks belasting volgens de EU-commissaris die zich met de intrede van Amazone in dit werelddeel bezig houdt en de belangen van de miljoenen kleine ondernemingen in Europa beschermt. ‘Maar u rijdt wel over onze met belastinggeld aangelegde wegen en maakt gebruik van onze infrastructuur. En als jullie werknemers werkloos worden of oud en geen pensioen hebben opgebouwd moeten wij als samenleving voor ze zorgen,’ beet een EU-politica de topman van Amazone toe.
Ik bid: ‘Oh Almachtige God, als U bestaat, schakel dan deze bedrijven met donder en bliksem uit en verander hun oprichters in zoutpilaren. Geef, goede God, het gezonde verstand aan uw aardse bewoners terug zodat ze Amazone, Facebook en dergelijke grootgroeiende bedrijven- die leven over de ruggen van anderen en zelf niets presteren, links laten liggen en zich van deze satanische ondernemingen afkeren. Oh God, ik smeek u, red de mensheid nu het nog kan. Open de ogen van Uw kinderen. Amen.’
Mijn boeddhistische leraar zegt dat we in een gedegenereerde tijd leven. Na het zien van de documentaire over Amazone- en eerder al over Facebook, kreeg ik een visioen van een inktzwarte wereld waar bewoners het water in een sneltreintempo tot de lippen komt te staan, met een autoritaire bestuursvorm waar mensen- om het vege lijf te redden, elkaars huizen binnendringen en op straat najagen. Op zoek naar eten en drinken in een wereld die ten onder gaat. Waarin wetteloosheid de norm is. Toen ik een kind was had ik nooit kunnen denken dat in een land als Italië negen mensen door het opeens wassende water in enkele seconden in hun huis zouden verdrinken. Straks worden dergelijke items niet meer uitgezonden omdat ze de norm zijn.
De deken van columnistische zwaarmoedigheid die over mij bestaan hangt krijgt een kier als ik naar de meesjes op het balkon kijk, naar de dahlia die weer een nieuwe bloem laat groeien, de Alexanderpapagaai die zich op de netten met olienoten stort maar vergeet dat een net het balkon afsluit en begint te krijsen en een kleinzoon die mij knuffelt. Ze doen mij even de verschrikkelijke Amazones en Facebooken vergeten. De nieuwe macht, vernietigers van de democratie, de architecten van de totalitaire staat.
Mijn God, waarom heeft U mij verlaten.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken.
Piet Nusteleijn zegt
Joop, ’n gitzwarte nacht, beschrijf je. En ook het morgenrood.
Het doet me denken aan dat liedje: “Als ge in nood gezeten, geen uitkomst ziet, wil dan nooit vergeten; God verlaat je niet”.
De kruiswoorden van Jezus zijn niet serieus genomen.
Hij zou ook “heden zult gij met mij zijn in het paradijs”,
gezegd hebben. Tegen de moordenaar. Samen hingen ze aan het kruis.
Intussen heb ik met je mee gebeden en ook Amen gezegd.