Het jaar 2018 – de tweehonderdenzeventigste dag – vogelpoep

Bij het instappen zag ik het direct: vogelpoep op de voorruit. Dat verwonderde mij, omdat ik in de veronderstelling verkeerde dat vogels ’s avonds de boel niet onderschijten. Waarom ik dat denk weet ik niet. Misschien dat de vogels dan slapen? De auto stond in de avond geparkeerd in een kakbuurt, wat dat betreft waren de plakkaten stront niet zo vreemd. Ik dacht: zouden het spreeuwen zijn die gekakt hebben, in ieder geval geen duiven, die poepen vettig. Misschien regenwulpen?

Ik besloot de ruitensproeier aan te zetten, alvorens weg te rijden. Leeg, een klein straaltje kietelde een poepje maar verwijderde niks. Helder zicht was gewenst want ik had de auto zo ingeparkeerd dat er voor en achter slechts een ruimte was van nog geen 15 centimeter. Nood breekt wet, ik gaf gas.

Het blijft toch vreemd, die avondlijke vogelpoep. Net als sneeuw in de zomer. En zwerfkatten in de buurt.

Moedig voorwaarts!

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen.